Utworzona wskutek wybuchu kula ognista spowodowała silny błysk światła (trwający krócej niż jedna dziesiąta sekundy), którego natężenie wystarczyło, aby w pobliskich palnych obiektach wzniecić ogień. Temperatura w miejscu wybuchu osiągnęła około 3000 stopni C. Ludzie znajdujący się w odległości 800 m od kuli ognistej w ciągu ułamka sekundy zamienili się w kawałek dymiącego czarnego węgla. Niezwykle duża energia spowodowała nie tylko zwęglenie ciał ludzkich, lecz wręcz odparowanie ich wnętrzności. Po przeraźliwej ciszy wypełnionej światłem nastąpiła fala uderzeniowa pędząca z olbrzymią prędkością. Całe miasto płonęło. Raz po raz słychać było potężne detonacje. Ludzie, którzy przeżyli, mieli spaloną skórę, która niekiedy zwisała im z rąk, policzków, ich ciała ociekały krwią. Zerwana skóra z twarzy i ciał tych ciężko rannych ludzi, to skutek działania gwałtownego podmuchu fali uderzeniowej na powstałe wcześniej na ciele pęcherze. Ciała ludzi były niesamowicie spuchnięte, niektóre twarze tak zniekształcone, że nie można było odróżnić przodu od tyłu.