Model skonstruowano w oparciu o rozwiązania techniczne opracowane w OBRSO oraz zapożyczone z Fiata 128 Rally, jednak do jego opracowania wykorzystano również podzespoły Fiata X1/9 oraz Polskiego Fiata 125p. Elementy układu napędowego, jezdnego, hamulcowego oraz wyposażenia zaadaptowano z modelu Fiat 128 Rally. W instalacji elektrycznej zastosowano rozwiązania z Fiata 128 oraz Polskiego Fiata 125p.
Nadwozie, zaprojektowane przez Zbigniewa Wattsona, miało modny ówcześnie kształt klina. Deska rozdzielcza, wykonana z tworzywa sztucznego, była bogato wyposażona w przełączniki i wskaźniki przejęte z samochodów marki Fiat. Z przodu znajdowały się dwa fotele kubełkowe, a z tyłu niewielka kanapa. Do wad samochodu należały niskie właściwości jezdne oraz słabe osiągi – silnik, umieszczony poprzecznie z tyłu, dysponował mocą 75 KM, przez co zapewniał maksymalną prędkość 140 km/h. Produkcji seryjnej nigdy nie uruchomiono, ze względów ekonomicznych. Po kilku latach od powstania zdecydowano o zniszczeniu jedynego prototypu, ze względu na uznanie za konstrukcję nieprzydatną w sporcie oraz przy rozwoju dalszych konstrukcji FSO.