prozium-lek/narkotyk tłumiący wszelkie uczucia wśród społeczności. przyjmowany jako przymusowy.
uniwersum:
Equilibrium – thriller science-fiction produkcji amerykańskiej z 2002 roku inspirowany fabułą takich powieści jak Rok 1984, 451 stopni Fahrenheita.

świat po III wojnie światowej. Ludzkość odkryła i poznała – jak jej się wydaje – jądro swego szaleństwa, istotę swego dążenia do samozagłady. Uczucia i emocje. Stworzono więc antyutopię, świat doskonały, ale podszyty piekłem w swym założeniu – świat, w którym uczucia i emocje są zabronione, są śmiertelnym zagrożeniem dla jednostek ludzkich, jak i całego społeczeństwa. Uczucia – to zbrodnia karana śmiercią. Ucieczką od tej zbrodni może być tylko bezwzględna kontrola własnego umysłu, poprzez wstrzykiwany regularnie narkotyk, otępiający duszę, ale nie umysł.

film polecam, jeśli ktoś nie zna, to trzeba nadrobić zaległości
o ile sama fabuła bazuje na 1984 Orwella i Fahrenheit 451  Raya Bradbury’ego z 1953
to w filmie znajdziemy sporo *zaporzyczeń*
z matrixa, blade i wielu starszych produkcji si-fi

o filmie bez spojlerów
Po III wojnie światowej ludzkość postanowiła wyeliminować przemoc ze swojej egzystencji. Ale postawy pełne przemocy miały gdzieś swoje źródło. Były nim uczucia. W wielkim i totalitarnym państwie na wzór z "Roku 1984" George'a Orwella, rządzący wynaleźli narkotyk - prozium, który niszczył w człowieku uczucia. Poza zdolnością do odczuwania, postanowiono zniszczyć także przedmioty jej wywołujące - a więc książki, dzieła sztuki. Za odczuwanie groziła kara śmierci, a osób, które nie brały prozium poszukiwali klerycy Tetragrammatonu, mając do dyspozycji także czyścicieli - specjalne oddziały policji. Państwem rządził Ojciec , który był wszędzie (jak Wielki Brat u Orwella). Jednym z kleryków był John Preston (Christian Bale-pełen szacun za tą rolę), odnoszący największe sukcesy ze wszystkich. Okazał się bezlitosny - nie zrobił nic, kiedy czyściciele zabrali jego żonę na kremację za odczuwanie, ani, gdy musiał zabić innego kleryka  - Errola Patridge'a (Sean Bean). Pewnego dnia, zapomniał jednak wziąc prozium. Zaczął odczuwać

melange lub prawilnie MELANŻ
uniwersum:
-Diuna (ang. Dune) – powieść science fiction napisana przez Franka Herberta, uhonorowana pierwszą przyznaną nagrodą Nebula w 1965 i nagrodą Hugo w 1966. (ugułem, świetna a za razem ciężka lektura)
W 1984 niejaki LYNCH DAVID nakręcił film, a w 2021 poleciał remake.  

melange
najbardziej zajebista z zajebistych substancji w wszechświecie 
niby narkotyk, ale przedłuża życie, pozwala podnieść witalność i roszerzyć horyzonty
w większych dawkach stajesz się bogiem
-śmigasz między galaktykami 
-przewidujesz przyszłość
-jesteś taki BOSS i niby nieśmiertelny

ale jak to narkotyk
odstawiasz-umierasz
tak więc fabuła kręci się o to
ŻEBY MIEĆ MELANŻ
jest on dostępny tylko na planecie Arrakis
a wydobycie go to wyższa szkoła melanżu
strzegą złóż gigantyczne robale (czerwie pustyni) które potrafia wciągnąć nosem całe platformy wydobywcze 

Pomimo iż melanż można było mieszać z jedzeniem, był on przede wszystkim narkotykiem powodującym silne uzależnienie. Osoba raz przyzwyczajona do jego regularnego spożycia do końca życia będzie zmuszona do zażywania przyprawy. Nagłe zaprzestanie dostarczania organizmowi melanżu powodowało objawienie się silnego symptomu odstawienia, zwykle zakończonego śmiercią. Mimo to, codzienne przyjmowanie melanżu mogło wydłużyć życie nawet o kilkaset lat. Przyjmowany regularnie w znacznych ilościach powodował także charakterystyczne dla rdzennych mieszkańców Diuny zbłękitnienie tęczówek i białek oczu (tzw. Ibad, Oczy Ibada).