Grzech otworzył furtkę dla choroby, cierpienia i śmierci, których dzisiaj doświadczamy. Nie obwiniajmy więc Boga za coś, czego nie uczynił, szukajmy Go jednak, w tych trudnych sytuacjach, wiedząc, że On "współdziała z nami WE WSZYSTKIM", o ile tylko pozwolimy Mu działać

Jim Carrey- Przebaczenie otwiera i przemienia ludzkie serce

Bóg przez swoje Słowo uczy nas, że wybaczenie jest konieczne do bycia szczęśliwym. Dlaczego? Bo potrzebujemy w życiu relacji z Bogiem, ze sobą, z innymi ludźmi. Bez przebaczenia zamykamy się na te relacje, chodzimy przygnębieni i popadamy w depresje, przestajemy zauważać działanie Boga w naszym życiu i wręcz uważamy, że jest podłym tyranem, a wiemy, i mam nadzieje czujemy, że jest kochającym Ojcem, który nas stworzył i zna nas po imieniu, „a Twoje imię ma wyryte na swojej dłoni” [Iz 49, 16a]. Ale co też ważne brak przebaczenia powoduje to, że zamykamy się na ludzi, nie tylko na tę osobę, która nas skrzywdziła, ale z czasem na coraz większe grono ludzi, i z czasem nie dopuszczamy do naszego wnętrza nikogo. W ten sposób wykraczamy przeciw swojej naturze, bo człowiek jest istotą społeczną i potrzebuje drugiego człowieka, potrzebuje relacji. Co nas leczy z zamknięcia na ludzi i otwiera nasze serce? To przebaczenie, które daje nam Jezus Chrystus, nasz najlepszy przyjaciel, który pomaga nam przejść przez trudne momenty życia. Tylko gdy ciągle patrzymy w dół i nie wołamy Jego Imienia to nie zauważymy Jego Obecności. Przecież sam mówi, że „Beze mnie nic uczynić nie możecie” [J 15, 5]. Dlatego wołajmy: „Jezu pomóż przebaczyć. Jezu opiekuj się tą osobą, która mnie skrzywdziła, Jezu wybaczam, ze względu na miłość, którą mnie kochasz”.

Przebaczajmy nie wtedy kiedy przestanie nas boleć, ale po to by przestało nas boleć! Brak przebaczenia mojemu winowajcy krzywdzi mnie i tę osobę, do której żywię urazę. Nawet jeśli nie spotykam tej osoby i nie wyzywam publicznie, jednym słowem ta osoba może o mnie praktycznie zapomnieć, bo nie wchodzę z nią w żadne interakcje, to jednak chowanie urazy ma wpływ na świat duchowy, w którym szatan, ojciec kłamstwa i ten, który mówi: „Nie przebaczaj! To jego wina. Ona nie zasługuje na przebaczenie.”, wykorzystuje nasze słabości i nasze grzechy do tego, by krzywdzić nas i innych. Mam na myśli to, że grzech jest rodzajem dopustu zezwalającego na działanie szatanowi w świecie. Brak chęci przebaczenia też jest grzechem, który krzywdzi też nas, bo każdy grzech krzywdzi. Czyli po prostu konsekwencją grzechu jest śmierć nie tylko duchowa, ale też fizyczna, w tym choroby, tsunami, depresja i inne katastrofy.
Jezus mówi na krzyżu: „Ojcze nie poczytaj im tego grzechu”. [Mt 23, 34] Jezus już wtedy, W TRAKCIE CIERPIENIA, nie kiedy czas zabliźnił rany, tylko w tym właśnie cierpieniu wybacza. Dlatego my też powinniśmy przebaczać.

Wiem, że na pewno jest tu pełno osób, które trzymają urazę do rodziców za "takie życie, takie dzieciństwo", rodzeństwa, rówieśników ze szkoły, studiów, ludzi z pracy , kogokolwiek.