Pobawimy się w psychologa
Jej ekscelencja Jarosław na tapecie:

Patrzcie jaki szczęśliwy
Tylko on i grupa jego przyjaciół
"kocham ją i zawszę będę... Krysia"
Na tym zdjęciu jegomość po prawej właśnie myśli jaki to by dla tej Krysi w czerwonym nie był dobrym mężem, ale wszyscy wiedzą, że ona lub dławić się kutasem tego całego Stefana w szarym płaszczu. Do tego lubią o tym opowiadać na swoich zebraniach komitetu.
"Co za brak poszanowania dla kobiety!"
Potem Jarek wraca do domu i na rzucone przez mamę "zjesz pomidorową?" odpowiada wściekłym "nie, nie jestem głodny! dziękuję bardzo!" i idzie do pokoju na górę obrażony, płakać i patrzeć w sufit. Bo on ją przecież kocha i by szanował ją, a nie ruchał ordynarnie jak ten pacan Stefan...

Za każdym razem, każda wspólnie spędzona chwila zaprzątała mu głowę, że ktoś rucha miłość jego życia ale on się uśmiecha udając, że to go nie rusza bo kiedyś będzie jeszcze jego.
"możesz ją ruchać, ale to ja zdobęde jej serce. Spójrz jak w dłoni ściska mój kwiat z bibuły zrobiony dla niej wspólnie  mamą" - pomyślał.
"możesz ją ruchać ale to mi nieraz mówi jak jej przykro. I kto tu jest wygrywem?" dodał w myślach.
W tle słychać stłumiony głos Krysi:
"Stefek przestań, daj spokój! Nie przy ludziach!", bo Stefan właśnie szczypał ją po dupie i rechotał.

"Zaraz mu przypierdolę, jak Boga kocham jakbym był większy to bym mu przypierdolił! Opanuj się Jarek, Tylko spokojnie... że ją tam za pupę złapał to jeszcze przecież nic nie znaczy... tylko spokojnie, bądź mężczyzną."


Post scriptum:
niniejsza dzida nie ma na celu pogłebia polaryzacji między obywatelami narodu polskiego, a jedynie przedstawienie satyrycznej interpretacji żywota znanej osoby publicznej. Wszelkie podobieństwo do prawdziwych postaci i zdarzeń jest wyłącznie celowe.