4 listopada 1922 roku, czyli dokładnie 100 lat temu brytyjski egiptolog Howard Carter odnalazł w Dolinie Królów w Tebach Zachodnich (dzisiejszy Luxor) nienaruszony grobowiec faraona Tutanchamona.
Pomimo niezwykłości i przełomowości tego odkrycia, samo znalezisko niewiele wniosło do wiedzy badaczy o faraonie oraz czasach w których żył, mało tego zrodziło bardzo wiele pytań. W grobowcu nie znaleziono żadnych dokumentów z epoki, a wiele z przedmiotów nosi ślady ponownego rzeźbienia lub przerabiania, niektóre z nich wręcz wyglądają jakby zostały wykonane dla innych ludzi, w tym również dla kobiety.
Na zdjęciu Howard Carter w asyście arabskiego robotnika otwierający jedną z wewnętrznych trumien, 1925 rok, koloryzowane.
Podobno Carter powiedział wtedy temu arabowi "świecisz mi czy sobie tą latarką?".

Zapraszam na moją relacje w której po krótce opowiadam o przedmiotach znalezionych w grobowcu które są na wystawie.

Starożytny brązowy taran z okrętu wojennego, który brał udział w bitwie pod Aegates, która toczyła się wśród wysp Aegates u zachodnich wybrzeży Sycylii na Morzu Śródziemnym w 241 r. p.n.e.

Nurkowie świecący światłami na głowie Serapisa, znalezionego w zatopionym egipskim mieście Kanopos. Pełny posąg miał kiedyś ponad 4 metry wysokości i pochodzi z około 200 roku p.n.e.

Starożytne miasto Kanopos jest wielokrotnie wspominane przez klasycznych autorów i kronikarzy. Najstarsza wzmianka o Kanopusie znajduje się w wierszu Solona z pierwszej połowy VI wieku p.n.e. Według poety Nicandera (II w. p.n.e.) zginął tu sternik Menelaosa, Kanopos, ukąszony przez żmiję na piaskach Thonis. Podczas ostatnich dynastii faraonów i okresu ptolemejskiego Kanopus słynął ze swoich sanktuariów Ozyrysa i Serapisa. Pielgrzymi z całego starożytnego świata przybywali z wizytą w poszukiwaniu cudownego uzdrowienia.

Wspaniały miecz który należał niegdyś do Jeana-Baptiste Marchand'a będącego francuskim generałem i odkrywcą, który szczególnie ukochał sobie Egipt. Wykonany w 1889r. Obecnie w Metropolitan Museum of Art w NY.
Rękojeść w formie bogini Izydy, poniżej uskrzydlony bóg wojny Maahes, niżej Nechbet i Udżat, boginie Górnego i Dolnego Egiptu.
Ochrona na rękę w formie dwóch krokodyli nilowych, symbolizujących boga Sobka, a po między nimi skarabeusz, symbol boga Khepri.

Staroegipskie przedstawienia kotów, to nie tylko bogini Bastet, ale także chęć uwiecznienia przez ludzi swoich ukochanych pupili. Dzisiaj mamy fotografię, w starożytności jedyną formą uwiecznienia była rzeźba lub malowidło, dlatego Starożytni Egipcjanie tak chętnie portretowali koty, które nie tylko były wysłannikami bogów, ale też, i może przede wszystkim, były członkami ich rodzin.
Poniższe fajansowe przedstawienie kociej mamy ze swymi kociętami pochodzi z Okresu Późnego (między 525 a 404 rokiem p.n.e.) i możemy obecnie je podziwiać w Nowym Muzeum Kairskim w Gizie.

Po więcej ciekawych rzeczy o Egipcie zapraszam na mój profil i wypierdalam, elo.

Film zrobiony przez moją siostrę, z moją pomocą techniczono-riserczerką xD zapraszam do obejrzenia.

Fajansowa figura przedstawiającego nieznanego króla z III Okresu Przejściowego lub Epoki Późnej, chronionego skrzydłami bogini Nechbet.
Rzeźba przechowywana obecnie w Rijksmuseum van Oudheden (Narodowym Muzeum Starożytności) w Leiden w Holandii.