Bieżesz krzyżaka do ręki i... nie zastanawiasz się spejalnie czy to ma oznaczenie PH czy PZ, a do tego jeszcze jakaś cyferka do tego. Kręci się? Kręci.
Tymczasem jest to sprytny wynalazek który znacząco ułatwił codzienną pracę i naprawy. Kto wie ilu ciężkich przekleństw i roboczogodzin zostało zaoszczędzone dzięki temu że śrubka ma krzyżyk a nie pojedynczą linię na główce.

Ale po kolei:

Ponieżej po lewej patent Phillipsa, po prawej Pozidriv.

Znany wszystkim krzyżyk na śrubce został wymyślony przez Henry F. Phillipsa w 1935 roku, usprawniając tym samym znany przynajmniej od 300 lat klasyczny pojedynczy rowek na główce wkrętu/śruby. Największą zaletą było samocentrowanie końcówki śrubokręta w główce śruby co znacznie ułatwiało uwczesną produkcję. Innym z pozytywów była możliwość nałożenia śruby na koniec narzędzia i wykonać pracę dosłownie jedną ręką, co było wcześniej niemożliwe ze śrubokrętem płaskim. Kolejnym plusem było potrzeba używania jedynie dwóch rozmiarów narzędzi aby obsłużyć wiele rozmiarów śrub. Żeby nie było za różowo, rozwiązanie miało tez wadę -  tendencja do wyślizgiwania przy zbyt dużym momencie dokręcania (co pewnie sami doskonale znacie). Końcówki mają oznaczenie rozmiaru odpowiednio poprzedzone literą PH, np. PH1, PH2

Poniżej rysunek patentowy Phillipsa

W roku 1962 American Screw Company i GKN Screws and Fasteners postawnowiło ulepszyć rozwiązanie Phillipsa i opatentowało Pozidriv (skrót od Positive Drive). Najważniejszą zmianą było dodanie wypustek ustawionych pod kątem 45 stopni względem podstawowego krzyża. Rozwiązanie to zmniejszyło tendencję końcówki do wyślizgiwania się z łba śruby przy dużym momencie dokręcania. Widać także poszerzenie wpustów i nadanie im bardziej prostokętnego przekroju oraz spłaszczenie czubka. Powyższe pozwoliłytakże na osiąganie większych sił dokręcania, przy zachowaniu dotychczasowych zalet.
Końcówki Pozidriv występują w rozmiarach odpowiednio oznaczanych jak PZ0, PZ1... PZ5.

Rysunek patentowy Pozidriv poniżej.