Suchar na dziś.

Dlaczego kierowcy Alfy Romeo nie witają się?



Bo widzieli się w warsztacie.
:)

Numbers Built: at least 1
Configuration: GTV6 V6
Location: Mid, longitudinal
Displacement: 2.492 l (152.0)
Aspiration: N/A, Bosch L-Jetronic injection
Power: 158 bhp
Gearbox: 5-speed transaxle
Drive: RWD

W 1980 oficjalnie zatwierdzono Grupę B i można było startować już w '82. Konstruktorom obniżono ograniczenia i wielu z nich przygotowało nowe auta. Alfa postawiła na Alfasud Sprint 6C, które miało jeździć od sezonu 83, ale niestety nie pykło.

W normalnej Alfie wymieniono przód i tył, dodano większe spojlery i szersze nadkola. Ponoć zbudwano 2 sztuki - jeden bardziej drogowy a drugi bliżej rajdówki. Napęd pochodził z GTV6 i jego komponenty znajdowały się za przednim rzędem siedzeń - jak w Renault R5 Turbo, FF przerobionego na RWD z silnikiem centralnie. 220 konny silnik GTV6 odnosił już sukcesy w ETCC, więc nad wyborem jednostki nawet się nie zastanawiano. W 1982 zaprezentowano pierwszy prototyp. Można go było zobaczyć na Paris Motor Show oraz na torze Monza, ale samochód, jak to Alfa - uwaga - NIE JEŹDZIŁ. Nawet, podczas prezentacji licznik wskazywał wymowne 0. Trochę lipa.

Oba pojazdy trochę się różniły od siebie. Pierwszy miał czarny grill, małe okrągłe lusterka, czarne rolety w miejscu tylnej szyby, spojler z oznakowaniem Sprint 6C i dużą okrągłą końcówkę wydechu na środku. Drugi miał chromowany grill i dodatkowe lampy w zderzakach, tylko jedno prostokątne lusterko, roletę w kolorze nadwozia i spojler z wlotami powietrza i oznakowaniem Alfa Romeo. Miał też tablice w innym miejscu i wogóle przeprojektowany tył - m.in. dodatkowe światła stopu i podwójne końcówki wydechu. Obie wersje dostawały więcej powietrza do silnika przez rolety zamiast tylnych szyb, a przedział kierowcy oddzielało od silnika specjalne termoakustyczne szkło. Drugi pojazd miał bardziej spartańskie warunki w środku, jak również rajdowe siedzenia z wszystkimi uprzężami. To był ten ścigant i ponoć nawet jeździł ale nadal był w bardzo wczesnej formie rozwojowej. Silnik i wał korbowy były mocno wyeksponowane, to samo się tyczy zawieszenia z podwójnymi wahaczami i amortyzatorami - jak w prawdziwej rajdówce.

Silniki miały pojemność 2.480 litra ale chciano dobić do 2.503 aby móc startować w kategorii dla 2.5-3 litra. Średnio bystry manewr, żeby się znajdować na dole widełek pojemnościowych i od razu zbierać oklep od większych jednostek ale ale - Alfa ważyła tylko 990kg (minimum wynosiło 960) a start w wyższej klasie pozwalał na użycie szerszych opon i rozwój wersji evo z pojemnością do 2.999 litra, większą mocą i większym pierd*lnięciem. I teoretycznie silnik 2.5 z homologacji osiągał 160 koni ale już planowano wersje evolution 3.0 o mocach 240 i 300 bez żadnych turbin. Nie mniej jednak, oba prototypy Alfy Sprint 6C z silnikami GTV6 najpewniej miały pojemność 2.492 a nie tę, którą chciano zahomologować.

Zarząd z niewiadomych przyczyn zamknął projekt i odreanimował Alfettę GTV Turbodeltę z Grupy 4, która startowała w 1980 roku. No mieli Włosi jakąś tam lipę z finansami a przerobienie 200 sztuk do homologacji, to nie takie hop-siup. Alfasud mógł przynieść sukces komercyjny, jak również mógł się okazać 'włoskim R5 Turbo' ale marzenia o ściganiu się u boku 037 zostały rozwiane bezpowrotnie. Nie wiadomo też do końca ile ich zrobiono, bo jedni mówią, że powstały 2 prototypy a inni, że po prostu przerobiono pierwszy projekt ale samochód był tylko jeden. Były też głosy, że aut było więcej niż 2 ale cały koncept zdechł zanim wyjechano na tor. W '86 jakiś pacjent z Australii kupił kilka Alf Sprint 6C i próbował odtworzyć skasowane prototypy z silnikiem centralnie. Silniki GTV6 były jednak zbyt drogie do sprowadzenia, więc użyto V8-ek Holden 5.0, tańszych i składanych na miejscu. Samochód nazwano Group B i zbudowano 15 sztuk aż jego firma, Giocattolo Motori, złożyła się w 1989.