Nad strumieniem, w małej chatce, żyła sobie kobieta. Pewnego dnia, gdy jak zwykle szła rankiem zaczerpnąć wody ze strumienia, na brzegu znalazła poranionego węża. Ulitowała się nad nim. Zabrała go do swojej chatki, opatrzyła rany, ułożyła na miękkiej poduszce w koszyku. Codziennie go doglądała, poiła, karmiła a z czasem i pokochała. Pod jej troskliwą opieką wąż wracał do sił. Ale kiedy któregoś wieczoru jak zwykle pochyliła się nad koszykiem, by go pogłaskać, wąż nagle skoczył i ją ukąsił. Był jadowity. Kobieta, zwijając się z bólu w śmiertelnych męczarniach, zapytała go ostatkiem sił:
- Wężu, dlaczego to zrobiłeś? Uratowałam ci życie, poświęciłam się dla ciebie, pokochałam...
W odpowiedzi usłyszała:
- Zamknij się głupia kobieto. Przecież kiedy mnie zabierałaś, doskonale wiedziałaś, że jestem wężem.

muDzięki szukam jednego filmiku gdzie jakiś Imam (tak to się chyba nazywa) opowiada o człowieku który chciał przejść na islam żeby mieć jakąś tam korzyść. Obiecano mu że tak się stanie, przeszedł na islam i chuja dostał. Ale nie mógł już zmienić wiary bo by mu łeb ucięli i potem gość się śmieje, bo to takie zabawne. Płacę w uciętych głowach niewiernych harbi.