"Na podstawie zeznań jeńców wojennych ujawniono, że kilka pułków rosyjskich, składających się głównie z żołnierzy zmobilizowanych, zostało pospiesznie rozmieszczonych z tylnych pozycji bez szkolenia i przygotowania po oświadczeniu Prigożyna o Bachmucie.
Pułki te zostały szybko przeniesione na flanki Bachmutu, gdzie rozmieszczone kompanie i bataliony poniosły druzgocące straty. W ciągu krótkiego okresu od trzech do pięciu dni straty przekroczyły 40% i obejmowały głównie żołnierzy poległych w akcji.
Żołnierze wroga zgłosili całkowity brak dowódców na linii frontu, a także poważny brak łączności i brak wyraźnych rozkazów. Skarżyli się na złe traktowanie ze strony sił Wagnera, które traktują ich jak najniższą kastę.
Doniesiono również, że siły Wagnera przejęły kontrolę nad niektórymi jednostkami Ministerstwa Obrony w rejonie Bachmutu. Z tego powodu istnieje nieufność między jednostkami, ponieważ żołnierze są systematycznie kierowani przez Wagnera do obszarów, w których ich szanse na przeżycie są niewielkie.
Wielu jeńców wojennych wyraziło sceptycyzm co do twierdzeń Wagnera o ograniczonej amunicji i sprzęcie. Twierdzą, że mają znacznie mniej zasobów amunicji i sprzętu w porównaniu z siłami Wagnera.
Sytuacja uległa dalszemu pogorszeniu, gdy rosyjskie Ministerstwo Obrony rozpoczęło rozmieszczanie oddziałów składających się ze skazańców, praktyka ta była wcześniej zarezerwowana wyłącznie dla sił Wagnera. Skazańcy ci mają ograniczoną wartość militarną i ponoszą duże straty.
W mieście Ukraińcy nadal stoją w obliczu trudnej sytuacji, podczas gdy sytuacja na flankach nadal pogarsza się dla Rosjan. Ich próby wzmocnienia jednostkami niskiej jakości przyniosły ciężkie straty i znaczny cios w morale rosyjskich żołnierzy.