Witam szanowne grono dzidowców.
Dawno nie wrzucałem czegoś ciekawego  (większość z was kojarzy mnie z harda) dlatego dzisiaj chciałbym podzielić się z wami wiedzą na temat ciekawego żyjątka jakim jest motyliczka wątrobowa.  Jest to płaziniec (Platyhelminthes), co oznacza, że u dorosłego osobnika ciało jest spłaszczone podobnie, jak u tasiemców. Należy do  gromady przywr (Trematoda) i jako jedyna z nich do rozmnażania nie wymaga środowiska wodnego. Również cechą odróżniającą ten gatunek od innych przywr jest topografia układu rozrodczego - męski znajduje się w przedniej części ciała, a żeński w tylnej.
Ma 0,4-1,5 cm długości i 0,15-0,25 cm szerokości.

Pasożytuje głównie w drogach żółciowych zwierząt roślinożernych, głównie owiec i bydła, rzadziej kóz, koni, wielbłądów, jeleniowatych, królików i zajęcy. Człowiek jest przypadkowym żywicielem ostatecznym.
Zapewne zastanawiacie się co jest w niej ciekawego. Otóż posiada intrygujący cykl życiowy. Wyglada on w sposób następujacy:

Wpierw z ciała żywiciela ostatecznego wydalane z kałem są jaja, w których żyje sobie myracydium. Krowi placek stanowi pokarm dla ślimaków lądowych. Miracydia wnikaja do ścian przewodu pokarmowego ślimaka, gdzie przekształcają się w sporocysty, a dalej w cerkarie, które posiadają wić, umożliwiajacą poruszanie. Wędrują do komory oddechowej ślimaka i są usuwane  w kulach śluzu.
Od góry: jaja z miracydium (MI), sporocysta z cerkariami, cerkaria oraz ślimak z kulami śluzu

Przechodzimy teraz do najciekawszej części. Te kule śluzu (a raczej części roślin nimi pokryte) sa zbierane przez mrówki, które kiedy zjedza zainfekowane rośliny, stają się żywymi zombie. Jedna z cerkarii wędruje do mózgu mrówki, gdzie zaczyna kontrolować zachowanie owada. Reszta cerkarii zmienia się w metacerkarie i migruje do odwłoka. Zniewolona mrówka w dzień wspina się na najwyższe źdźbło trawy, gdzie żuwaczkami wgrywza się w nie, aby nie spaść i czeka, aż przypadkiem pożre ją roślinożerca. W ten sposób cykl się zamyka. Jeśli jednak to się nie stanie, w nocy mrówka odzyskuje kontrolę nad ciałem. Wraca do mrowiska, gdzie się wysypia i coś zjada, po to by z nastaniem ranka oddać władzę pasożytowi.
Metacerkarie, metacerkaria w mózgu (strzałka), rozkład pasożyta w mrówce, mrówka przyczepiona do rośliny, powiększenie na odwłok (widać metacerkarie), porównanie mózgów mrówki

Zakażenia u człowieka są rzadkie, głównie dlatego, że nikt normalny nie je trawy, a pojedyncze osobniki nie powodują żadnych dolegliwości. Da się jednak nią zarazić jedząc np. pasikoniki. Mrówka może również przedostać się na warzywa (wystraczy je umyć). Gorzej jest w przypadku przeżuwaczy, gdzie duża ilość osobników tego pasożyta może doprowadzić do uszkodzenia wątroby i trzustki. 
U ludzi w ciężkich przypadkach pojawiają się: ból w nadbrzuszu, nudności i wymioty, biegunka, zaparcia, wzdęcia i kolka żółciowa,
rzadko powiększenie wątroby i żółtaczka. 
Wątroba owcy z dużą ilością pasożyta.