22 września 1791 roku, urodził się Michael Faraday, angielski fizyk, chemik i eksperymentator, a do tego samouk. Właściwie można byłoby tylko napisać, że odkrył indukcję elektromagnetyczną, której zrozumienie całkowicie zmieniło świat i to już gwarantuje stałe miejsce w historii. Jednak nie, Faraday odkrył o wiele więcej. Przede wszystkim to dał podwaliny pod elektrodynamikę i elektrochemię. Wprowadził do fizyki koncepcję pól oraz zaproponował, że właśnie ładunki elektryczne takie pola wytwarzają i w ten sposób można tłumaczyć ich zachowanie. Mało tego, Faraday skonstruował pierwszy silnik elektryczny i prądnice, odkrył paramagnetyzm, samoindukcję i zjawisko magnetooptyczne. W chemii znany jest z praw elektrolizy i z tego, że odkrył benzen oraz wydzielił m.in. naftalen i złoto koloidalne.
Jego nazwisko znajdziemy w nazwie jednostki pojemności elektrycznej, stałej fizycznej, prawach elektrolizy, klatce ekranującej pole elektryczne, czy efekcie magnetooptycznym ;-)

Funfact:

20 września 1842 roku, urodził się James Dewar, szkocki fizyk i chemik. Najbardziej znany jest z wynalezienia izotermicznego naczynia próżniowego umożliwiającego odizolowanie substancji wewnątrz od otoczenia, co w wersji do użytku codziennego nazywamy... termosem. W laboratoriach jednak spotkamy większe, beczkowate pojemniki, zwane właśnie dewarami do przechowywania np. skroplonych gazów. Pozostając przy niskich temperaturach, to właśnie Dewar zainspirowany pracami naszych rodzimych naukowców Zygmunta Wróblewskiego i Karola Olszewskiego zajął się technikami skraplania gazów, co poskutkowało opracowaniem przemysłowej metody na produkcji ciekłego tlenu czy po raz pierwszy skropleniem fluoru. Przez ponad ćwierć wieku prowadził badania spektroskopowe w trakcie których opracował metody analizy gazów. Zajmował się także chemią organiczną i elektrochemią. Odkrył izomer benzenu nazywany teraz jego nazwiskiem. Jest współwynalazcą kordytu - bezdymnej mieszanki prochu strzelniczego. Popchnął też do przodu eksperymentalną fizykę atomową na początku XX wieku odkrywając zjawisko pochłaniania gazów przez węgiel drzewny w niskiej temperaturze, co wykorzystano do tworzenia wysokich próżni.
Mówi się, że jest to gość, który zatarł granicę pomiędzy fizyką a chemią ;-)

17 września 1826 roku, urodził się Bernhard Riemann, niemiecki matematyk i fizyk teoretyk. Swoje nauki pobierał od gwiazd matematyki takich jak Moritz Stern, Peter Dirichlet, Carl Jacobi, Jakob Steiner czy Carl Gauss, który to osobiście był pod wrażeniem jego doktoratu. Do matematyki współczesnej wniósł wiele, o czym świadczy wiele pojęć nazywanych jego nazwiskiem: całka, geometria, hipoteza, powierzchnie, macierze, rozmaitość, tensor krzywizny czy funkcja dzeta, a także lemat Riemanna-Lebesgue'a, równanie Cauchy’ego-Riemanna i twierdzenie Riemanna-Rocha. Dla fizyków jest istotne to, że jego prace na temat geometrii w wyższych wymiarach posłużyły Einsteinowi do opracowania Ogólnej Teorii Względności.

10 września 1892 roku urodził się Arthur Compton, amerykański fizyk. Zajmował się badaniami promieniowania rentgenowskiego, w ramach których w 1922 roku odkrył zjawisko (nazwane jego nazwiskiem) w którym wykazał korpuskularną naturę promieniowania elektromagnetycznego. W ten sposób dualizm korpuskularno-falowy przeszedł już na stałe do fizyki. Za odkrycie i opisanie efektu Comptona, bardzo szybko, bo już w 1927 odebrał Nagrodę Nobla. Podczas II wojny światowej uczestniczył również w pracach nad budową bomby atomowej. Wyniki badań i doświadczenie jego grupy wykorzystał w niedługim czasie Enrico Fermi przy budowie pierwszego reaktora jądrowego.