Warunki pracy w jego przemysłowym imperium ulegały pogorszeniu, przy pracy często dochodziło do wypadków. Dzienny czas pracy w tamtym czasie wynosił aż 16 godzin. Ponadto nakazano pracę również w dni świąteczne. Nieprzestrzeganie nakazu miało skutkować karą finansową. Przełożyło się to na wybuch strajku w 1883 roku. Protestujący zostali spacyfikowani przez policję. Na początku lat 90. XIX wieku zakłady Poznańskiego były jednymi z najgorzej płacących w Łodzi.