-Wielmożni Dobrodzieje, Mości Pan Paweł podejmie się wyskoku. Tutaj mamy bodaj meter pięćdziesiąt. Zaiste jest to wysokość niebagatelna, jest to wysokość doś spora bym rzekł. Na rumaku, azaliż Mościpanowie Dobrodzieje obaczą bliżej jego dobrobyt, zaiste wybitny, na aukcyję będzie wystawion, wołajcie Waści Panowie posłańca niech gna na Siedmiogród pytać o rumaka, aż jam z wrażenia popluł wąs. Zaiste proszę Mości Państwa Kochanego same są to szemieniochy. Stan jego rzekłbym idealny, świeżo przez giermka szczotkowany, oraz na nim Mości Pan Paweł, zatem czem prędzej gnamy! Galopem Mości Manfredzie, galopem Mości Manfredzie skryba już począł uwiecznianie! 
-Pragnę zwrócić uwagę iż strzemię niżby na bok konia znosiło... jakoby na bok go niosło.
-Zignoruj waćpan strzemię gnaj waćpan!
-Ała Jezusie Nazaryjski w rzeczy samej! Ała jakże mnie wszystek boli! Ała. Ała Kyrie Eleison. Ała, ała.
-Oooo Chryste Panie cóż Waćpan uczynił!?