Drodzy dzidowcy, wracam dziś do domu po pracy, mijam na osiedlu dwie laski, na oko 14-15 lat i słyszę fragment ich rozmowy o potędze imperium rzymskiego. Przytkało mnie trochę, bo zazwyczaj takie podsłuchiwanie się rozmowom ich rówieśniczek kończy się załamaniem rąk czy uszu nad treścią, opcjonalnie symboliczny facepalm. A tu nadzieja, może jest ich więcej niż julek, tylko siedzą w domu albo piwnicy? Wiem, że nie, ale chuj, ot promyk nadziei dla świata. Kultowy fragment z Dnia Świra dla zobrazowania stereotypów, elo.