Stanisław Trzeciak (ur. 25 października 1873 w Rudnej Wielkiej, zm. 8 sierpnia 1944 w Warszawie) – polski duchowny katolicki, działacz społeczny, doktor teologii, profesor; w okresie dwudziestolecia jeden z czołowych polskich antysemitów.
W latach 30. otrzymał z rąk kanclerza Niemiec Hitlera najwyższe odznaczenie III Rzeszy przyznawane za zasługi wojenne lub cywilne, Order Zasługi Orła Niemieckiego, za wyjątkowo humanitarną postawę w stosunku do jeńców niemieckich w czasie I wojny światowej.
'Ksiądz spytał: "Co grozi tym dziewczynkom katolickim, jeśli siostra nie będzie miała dla nich miejsca?" – "Będą się uczyły w gorszych warunkach albo może nawet stracą lata szkolne". – "A tamtym co grozi, gdyby siostra je usunęła?" – "Ksiądz wie, pewna śmierć". – "Więc siostrze nie wolno się wahać i zastanawiać, pierwszeństwo mają te małe Żydóweczki" – odpowiedział kapłan' – W. Bartoszewski, Z. Lewinówna: Ten jest z ojczyzny mojej. Polacy z pomocą Żydom 1939–1945, wyd. 4 uzup.. Warszawa: 2012, s. 598-599.
Wybrane publikacje
Wrażenia z podróży do Egiptu (Poznań 1904)
Literatura i religia u Żydów w czasach Chrystusa Pana (Warszawa 1911)
Talmud, bolszewizm i projekt prawa małżeńskiego w Polsce (Warszawa 1932)
Żyd jako obrońca ślubów cywilnych i rozwodów dla katolików (Warszawa 1932)
Mesjanizm a kwestia żydowska (Warszawa 1934)
Program światowej polityki żydowskiej/konspiracja i dekonspiracja (Warszawa 1936)
Pornografia narzędziem obcych agentur (Warszawa 1938)
Talmud o gojach a kwestia żydowska w Polsce (Warszawa 1939), (Krzeszowice 2000) ISBN 83-88020-31-5
