Dr. de Reynier nie dał się zastraszyć. Udał się do Deir Jassin, aby szukać ocalałych, opatrzyć rannych i, jak się okazało, być świadkiem rzezi. Po przybyciu do wioski w sobotni poranek, dr de Reynier został poinformowany przez jednego z terrorystów, że „wciąż przeprowadzają oczyszczanie”. 

"W trzecim pokoju jednego z domów zauważyłem coś, co się poruszyło, i odkryłem małą dziewczynkę, około dziesięcioletnią, straszliwie ranną, w stanie śpiączki, ale żywą. Nie otrzymała żadnej opieki przez co najmniej 24 godziny, mimo obecności lekarza wojskowego w wiosce, który był obok mnie. Z wielkim trudem udało mi się przezwyciężyć opór Irgunu i musiałem siłą umieścić ranną dziewczynkę w naszej karetce."

Ku swojemu przerażeniu zobaczył, że używali noży do zabijania nielicznych bezbronnych Arabów, którzy jeszcze żyli, a on nie mógł ich powstrzymać. „Młoda dziewczyna o zbrodniczych oczach pokazała mi swoje ostrze wciąż ociekające krwią, prezentowała je jak trofeum… "

"Zobaczyłem, jak młoda kobieta dźgnęła starszego mężczyznę i kobietę, którzy skuleni siedzieli na progu swojej chaty… Jedyne, co przychodziło mi do głowy, to oddziały SS, które widziałem w Atenach.”

 (cyt. za Palumbo, TPC, s. 53-54).
https://mondoweiss.net/2018/04/wounds-conflict-massacre/

Masakra w Deir Jassin miała miejsce 9 kwietnia 1948 roku, kiedy syjonistyczne formacje paramilitarne zaatakowały wieś niedaleko Jerozolimy, na terenie Mandatu Palestyny, zabijając co najmniej 107 palestyńskich mieszkańców, w tym kobiety i dzieci. Atak został przeprowadzony głównie przez Irgun i Lehi, przy wsparciu Hagany i Palmach. Masakra miała miejsce mimo zawartego z wioską paktu o nieagresji. Doszło do niej podczas wojny domowej 1947–1948 i była kluczowym elementem Nakby oraz wypędzenia i ucieczki Palestyńczyków w 1948 roku.