Samoobrona w Przebrażu powstała w 1943 roku, w odpowiedzi na wieści o mordach dokonywanych na Polakach przez nacjonalistów ukraińskich. Dowódcą wojskowym samoobrony był podoficer Wojska Polskiego, Henryk Cybulski.
Obrońcy dysponowali bronią palną zakupioną od Niemców bądź znalezioną w miejscach potyczek. Ze zniszczonych sowieckich czołgów wymontowali dwa działka kal 45 mm. Zdobyczną lub znalezioną broń naprawiali w rusznikarni, gdzie produkowali też pistolety maszynowe Sten.
Do związku obronnego dołączyły okoliczne wsie. Linie obrony stanowiły okopy, zasieki oraz bagna. W szczytowym okresie w Przebrażu schroniło się być może nawet dwadzieścia tysięcy osób, a z oddziałów samoobrony sformowano cztery kompanie.
Obrońcy nie tylko odparli trzy ataki UPA, ale udało im się skutecznie przeprowadzić kilka akcji zaczepnych.
Po wojnie władze sowieckie wysiedlili mieszkańców Przebraża i okolic. W 2017 na Grobie Nieznanego Żołnierza umieszczono tabliczkę przypominającą o obronie.
