Jak się ostatnio nie dysponuje czasem, by wyciągnąć aparat z gablotki, to chociaż telefon jest pod ręką. 

Jakiś czas temu zaaranżowałem taką oto sesję zdjęciową z moim kotem.

Czaszka znajdowała się niegdyś w głowie samicy sarny, czyli - tu uwaga - kozy (nie ma możdżeni z których mogłoby wyrosnąć poroże zwane u saren parostkami, więc zapewne penisa ten okaz również nie posiadał, co definiuje go jako samicę - sarny nie są lewakami).
Owa sarna w pewnym momencie przestała żyć, więc pozwoliłem sobie zabrać nieboszczce tę kość.
Koza rozłożyła się co ciekawe na środku uczęszczanej leśnej drogi - w miejscu gdzie leżała widoczne były ślady kół, które zwyczajnie łukiem omijały trupa tup tupa.

Co do samych zdjęć: świetnie wyszło zdjęcie, na którym Misiek się oblizuje mrużąc oczy. Już tłumaczę - oczy mruży bo go oślepia światło latarki, którą oświetliłem scenę, a oblizuje się bo zjadł dopiero co smaczka, którym podstępnie zwabiłem go w wybrane przez siebie miejsce.

Dziekuję za uwagę, może ktoś przeczyta te wypociny w całości.

Stałym bywalcom działu fotograficznego, zapewne kilka razy rzucił już się w oczy ten tytuł, a przynajmniej pierwszy jego człon.

Wcześniej wrzucałem fotki krajobrazowe ze swoich podróży po suwalszczynie, jednak niedawno udało mi się zrealizować moje małe marzenie, i sprawić sobie obiektyw dzięki któremu będę mógł być bliżej z dzika naturą. Żadne cudo, Sigma 150-600 C f/5-6.3 jednak ciesze sie z niej jak dzieciak, i mimo braków w "jasności" tego szkła, staram się jak najlepiej wykorzystać jego potencjał. Dzisiaj chciałem się z Wami podzielić kilkoma fotkami z mojego "przecierania szlaków" w tej dziedzinie fotografii.

Wszelka konstruktywna krytyka i porady mile widziane :)

Dzisiejsza rekonstrukcja bitwy pod miejscem Piastowym 

Zajebistą robotę  zrobił narrator  opowiadając  smutną historię Polski, kiedy brat był zmuszony strzelać do brata.