Hans Rosling polemizował z wieloma mitami i fałszywymi przekonaniami dotyczącymi zdrowia globalnego, ubóstwa i populacji.
Rosling podważał mit przeludnienia, który sugeruje, że globalna populacja niekontrolowanie rośnie i że jest to głównym problemem. Zamiast tego prezentował dane, które pokazywały, że tempo wzrostu populacji może zwolnić w miarę rozwoju społeczno-ekonomicznego i dostępu do edukacji.
Rosling przeciwdziałał przekonaniu, że kraje Zachodu zawsze były i są zamożne, podczas gdy kraje rozwijające się zawsze pozostają ubogie. Jego dane i analizy pokazywały, że wiele krajów rozwijających się osiągało postęp i poprawiało swoje warunki życia.
Pokazywał, że zdrowie globalne poprawia się, a wskaźniki umieralności spadają, nawet w krajach biednych. Często podkreślał, że wiele krajów osiągnęło znaczący postęp w zwalczaniu chorób zakaźnych i poprawie oczekiwanej długości życia.
Kwestionował błędne przekonanie, że biedę można mierzyć tylko w skrajnych warunkach absolutnej nędzy. Pokazywał, że ubóstwo jest zróżnicowane, i że nawet jeśli ktoś żyje na niskim poziomie dochodów w krajach rozwiniętych, może nadal cieszyć się lepszymi warunkami życia niż wiele osób w krajach biednych.
Przeciwdziałał przekonaniu, że rozwój gospodarczy jest zawsze negatywny dla środowiska i zdrowia. Pokazywał, że rozwijające się kraje mogą osiągać postęp gospodarczy i jednocześnie dbać o środowisko naturalne.
