No Cześć dzidki. Byliśmy już w Omanie, Mauretanii i Liechtensteinie, kontynuujemy więc naszą wycieczkę po świecie tym razem azja i państwo o którym się nie mówi mimo, że ma fajną nazwę, Laos.

Laotańska Republika Ludowo-Demokratyczna a właściwie to Sathalanalat Paxathipatai Paxaxôn Lao, leży w Indochinach. Na północy Laos graniczy z Mjanmą i Chinami, na wschodzie z Wietnamem, na południu z Kambodżą, a na zachodzie z Tajlandią a jego stolica to Wientian (zdjęcie poniżej)

Tu najciekawsze jest pewne miejsce.
Jest krajem prawie w całości porośniętym lasem. Na północy kraju rozciągają się liczne wyżyny i góry. Najwyższym szczytem jest Phou Bia (2817 m n.p.m.). Na północnym wschodzie tereny wyżynne przechodzą w równinę 90% ludzkości, Równinę (XD ŚmIeŻn e) Dzbanów, czyli obszar bardzo żyznych ziem na których porozrzucane są wielkie kamienne urny pogrzebowe mogące mieć tysiące lat, datuje się je na coś pomiędzy VI wiekiem p.n.e. a IX wiekiem n.e, są dziełem prehistorycznego ludu z grupy językowej mon-khmer, którego kultura jest w dzisiejszych czasach zupełnie nieznana.
Według laotańskich opowieści i legend płaskowyż w zamierzchłej przeszłości zamieszkiwała rasa olbrzymów. Ich król imieniem Khun Cheung pokonał po długiej, krwawej, ale zwycięskiej bitwie swych nieprzyjaciół i kazał wykuć wielkie kamienne naczynia, w których warzono ryżowe whisky lao lao, którym celebrowano triumf, mimo różnicy czasu, miejsca i kultury niektóre rzeczy się nie zmieniają, gdyby to była ryżówka lechici albo Nowy obóż mieliby ugruntowanie historyczne XD.

Odkrycia dokonała Madeleine Colani, archeolog z École française d'Extrême Orient w latach trzydziestych XX wieku gdy znalazła jaskinię wypełnioną ludzkimi szczątkami oraz ich wersjami zip (w proszku)
Amerykańska bomba poważnie uszkodziła wspomnianą jaskinię, wykorzystywaną przez Pathet Lao jako punkt obronny

Pewnie zapytacie, "ależ Drogi kolego, czym był Pathet Lao?" Już śpieszę z wyjaśnieniem.
Byli to Laotańscy rewolucjoniści ukształtowany w latach 50 XX wieku. Najbardziej aktywny w wojnie domowej 1953-75.
Po kapitulacji Japonii tamtejszy monarcha Sisavang Vong mimo posiadania środków i możliwości nie był zainteresowany nepodległością, więc no cóż poparcie zdobyli komuniści jako szansa na niepodległość. W zasadzie już od 1945 toczyły się walki. Najpierw z Francuzami, którzy jednak byli zmuszeni się wycoać mimo pomocy monarchistów i Tajlandii, następnie z USA.
W związku z wycofaniem się Francuzów z Laosu po konferencji genewskiej, Amerykanie rozpoczęli usilne próby modernizacji armii królewskiej Laosu i szkolenie partyzantów Hmongów którzy mieli stać się główną siłą tajnej wojny prowadzonej przez USA przeciwko siłom Pathet Lao.
W 1959 roku doszło do ponownej interwencji Północnego Wietnamu w Laosie. Interwencja zakończyła się sukcesem wojsk wietnamskich i sojuszniczych wobec nich grup Pathet Lao które zdołały przejąć kontrolę nad sporymi północnymi obszarami państwa, szybki pucz Konga Le w króleswie Laosu, jeszcze bardziej zdestabilizował ich państwo i osłabił monarchistyczny Laos. Pomiędzy 1962 i 1971 rokiem USA dostarczyły władzom Laosu około 500 milionów USD pomocy wojskowej, nie licząc kosztów wyposażenia i wyszkolenia oddziałów paramilitarnych i nieregularnych mimo to celem puczu było wyrzucenie wpływów obcych z Laosu.
Tak czy inaczej Laos od grudnia 1975 do dziś jest aństwem socjalistycznym.

Wraając do Dzbanów, urny zostały w większości wykute ze skał osadowych, przeważnie z piaskowca, ale także z granitu, zlepieńców lub z wapienia koralowego. W kształcie są obłe lub okrągłe, a niektóre mają coś na kształt pokryw. Ważą do 13 ton, a ich wysokość waha się od jednego do trzech metrów.
Na płaskowyżu większość urn jest skupiona w grupach. Największa z nich, w pobliżu Phonsavan, jednak właśnie kastey z USA (bomby kasetowe) z tej wojny utrudniają archeologom prace nad Równiną Dzbanów