Pan Bóg kocha Izraelitów mimo, że jedzą placki z rodzynkami - tlumaczenie fragmentu
4 l
4
Witajcie dzidki. W księdze Ozeasza, rodział 3 znajdziemy fragment:
Pan rzekł do mnie: Pokochaj jeszcze raz kobietę, która innego kocha, łamiąc wiarę małżeńską. Tak miłuje Pan synów Izraela, choć się do bogów obcych zwracają i lubią placki z rodzynkami. (2) Nabyłem ją za piętnaście [syklów] srebrnych, za chomer i letek jęczmienia. (3) I rzekłem do niej: Przez wiele dnia będziesz u mnie, nie będziesz uprawiała nierządu, ani należała do <innego> mężczyzny, a ja się również nie zbliżę do ciebie. (4) Wiele dni bowiem synowie Izraela będą bez króla i bez zwierzchnika, bez ofiary i bez steli, bez efodu i posążków. (5) Lecz potem się nawrócą synowie Izraela i będą szukać Pana Boga swego i króla swego, Dawida; z drżeniem pospieszą do Pana, do Jego dóbr u kresu dni.
Fragment ten jest powiązany z zoną Ozeasza, która go zdradziła, nie jest do końca jasne czy żona wgl. istaniała i czy go zdradziła. Ale istotny jest sam obraz tego, ze Bóg przygarnia ludzi z powrotem do siebie po zdradzie (czczenie obcych bożków) jak Ozeasz przygarnia cudzołożną żonę, dlaczego? Bo kocha i nie może wyrzec się swojej miłości - taki jest Bóg, Jego przymiotem jest miłość i miłosierdzie. Owe placki z rodzynkami to pożywienie, które było składane w ofierze wspólnotowej bogini Asztarcie. Ofiara wspólnotowa była zjadana przez cały lud, była to uczta, dlatego ofiary spozywali nie tylko kapłani, ani nie były palone, ale jadł je cały lud. Uczta ku czci bóstwa.
Ozeasz pisze:
Nabyłem ją za piętnaście [syklów] srebrnych, za chomer i letek jęczmienia.
W sensie ludzkim znaczy to, zę Ozeasz wykupił zone, która wniosła posag z jej rodziny (tak jak to bywało w starożytności a nawet kilkaset lat temu w Europie). W sferze relacji Boga do ludzkości oznacza to zapowiedź tego, ze Bóg wykupi swój lud z niewoli grzechu, uwolni nas od naszych grzechów. Jest to prorcotwo zapowiadające osobę Jezusa Chrystusa i złożoną ofiarę na krzyżu, której dokonał, tym sposobem wykupując Nas z niewoli grzechu.
Ale jak widzimy, mimo, że żona odeszła od Ozeasza (mimo, że ją wykupił), tak samo my mimo wykupienia przez Boga możemy odejśc od NIego i Jego Łaski. Istotne jest to, żę Bóg wciąż czeka ze swoją miłością na moment, kiedy zechcemy do Niego wrócić. On już zapłacił za wszystkie Nasze grzechy, potrzeba nam tylko tego, żebyśmy Mu je oddali, żeby zostały dodane do rachunku.
Z listu do Kolosan
I was, umarłych na skutek występków i "nieobrzezania" waszego [grzesznego] ciała, razem z Nim przywrócił do życia. Darował nam wszystkie występki, skreślił zapis dłużny obciążający nas nakazami. To właśnie, co było naszym przeciwnikiem7, usunął z drogi, przygwoździwszy do krzyża.
Pan rzekł do mnie: Pokochaj jeszcze raz kobietę, która innego kocha, łamiąc wiarę małżeńską. Tak miłuje Pan synów Izraela, choć się do bogów obcych zwracają i lubią placki z rodzynkami. (2) Nabyłem ją za piętnaście [syklów] srebrnych, za chomer i letek jęczmienia. (3) I rzekłem do niej: Przez wiele dnia będziesz u mnie, nie będziesz uprawiała nierządu, ani należała do <innego> mężczyzny, a ja się również nie zbliżę do ciebie. (4) Wiele dni bowiem synowie Izraela będą bez króla i bez zwierzchnika, bez ofiary i bez steli, bez efodu i posążków. (5) Lecz potem się nawrócą synowie Izraela i będą szukać Pana Boga swego i króla swego, Dawida; z drżeniem pospieszą do Pana, do Jego dóbr u kresu dni.
Fragment ten jest powiązany z zoną Ozeasza, która go zdradziła, nie jest do końca jasne czy żona wgl. istaniała i czy go zdradziła. Ale istotny jest sam obraz tego, ze Bóg przygarnia ludzi z powrotem do siebie po zdradzie (czczenie obcych bożków) jak Ozeasz przygarnia cudzołożną żonę, dlaczego? Bo kocha i nie może wyrzec się swojej miłości - taki jest Bóg, Jego przymiotem jest miłość i miłosierdzie. Owe placki z rodzynkami to pożywienie, które było składane w ofierze wspólnotowej bogini Asztarcie. Ofiara wspólnotowa była zjadana przez cały lud, była to uczta, dlatego ofiary spozywali nie tylko kapłani, ani nie były palone, ale jadł je cały lud. Uczta ku czci bóstwa.
Ozeasz pisze:
Nabyłem ją za piętnaście [syklów] srebrnych, za chomer i letek jęczmienia.
W sensie ludzkim znaczy to, zę Ozeasz wykupił zone, która wniosła posag z jej rodziny (tak jak to bywało w starożytności a nawet kilkaset lat temu w Europie). W sferze relacji Boga do ludzkości oznacza to zapowiedź tego, ze Bóg wykupi swój lud z niewoli grzechu, uwolni nas od naszych grzechów. Jest to prorcotwo zapowiadające osobę Jezusa Chrystusa i złożoną ofiarę na krzyżu, której dokonał, tym sposobem wykupując Nas z niewoli grzechu.
Ale jak widzimy, mimo, że żona odeszła od Ozeasza (mimo, że ją wykupił), tak samo my mimo wykupienia przez Boga możemy odejśc od NIego i Jego Łaski. Istotne jest to, żę Bóg wciąż czeka ze swoją miłością na moment, kiedy zechcemy do Niego wrócić. On już zapłacił za wszystkie Nasze grzechy, potrzeba nam tylko tego, żebyśmy Mu je oddali, żeby zostały dodane do rachunku.
Z listu do Kolosan
I was, umarłych na skutek występków i "nieobrzezania" waszego [grzesznego] ciała, razem z Nim przywrócił do życia. Darował nam wszystkie występki, skreślił zapis dłużny obciążający nas nakazami. To właśnie, co było naszym przeciwnikiem7, usunął z drogi, przygwoździwszy do krzyża.
