j. Komentarz z Ez 5, 21-33: Bóg od momentu stowrzenia ludzi chciał, aby nierozerwalna więź pomiędzy kobietą i mężczyzną wynikająca z małżeństwa była dla nich źródłem dojrzewania do świętości. Dlatego podstawą związku małżeńskiego musi być miłość, która usuwa wszelki egoizm i sprawia, że osoby uczą się być dla siebie nawzajem bezwarunkowym darem. Małżeństwo chrześcijańskie powinno także stanowić odzwierciedlenie relacji istniejącej pomiędzy Chrystusem a Kościołem. W praktyce oznacza to, że żona powinna obdarzać szacunkiem męża i służyć mu tak, jak Kościół służy Chrystusowi, mąż zaś powinien tak chronić swoją żonę i tak ją miłować, jak Chrystus chroni i miłuje swój Kościół. W małżeństwie chrześcijańskim mąż wzoruje się na Chrystusie, który jest Głową, czyli zwierzchnikiem Kościoła. Zwierzchnictwo Chrystusa ujawniło się jednak w tym, że oddał On życie, aby dać zbawienie światu. Panować oznacza więc ofiarować siebie z miłości, na wzór Chrystusa. Prawdziwa miłość małżeńska nie ma nic wspólnego z chwilowymi porywami uczuć, ale jest świadomym wyborem wierności wobec współmałżonka i nieustannym budowaniem relacji wzajemnego szacunku i partnerstwa. Nie zawsze bywa to proste z powodu zakorzenionego w człowieku egoizmu. Jezus daje jednak każdemu człowiekowi poprzez Ewangelię wystarczające światło i łaski, dzięki którym wewnętrza przemiana staje się możliwa. Bez Chrystusa wszelkie próby osiągnięcia harmonii i pokoju mogą okazać się bezskuteczne.