hej dzidki, jako, że cześto tłumaczę motyw istnienie zła, odwołując się do buntu Aniołów to stwierdziłem, że przytoczę wszystkie hopotezy dotyczące tej historii.
Koścciół żadnej z nich oficjalnie


Niektórzy Ojcowie Kościoła (na przykład św. Justyn czy Tertulian) uważali, że grzech aniołów miał charakter seksualny. Opinia ta bazowała na podwójnym fundamencie, który został później powszechnie odrzucony. Pierwszy fundament był natury filozoficznej, a mianowicie przypisywano aniołom jakąś formę cielesności. Drugi fundament był natomiast egzegetyczny i wiązał się z interpretacją pewnego fragmentu z Księgi Rodzaju. Mianowicie, opis zesłania Potopu na ziemię poprzedza w Biblii tajemnicza wzmianka:

A kiedy ludzie zaczęli się mnożyć na ziemi, rodziły się im córki. Synowie Boga, widząc, że córki człowiecze są piękne, brali je sobie za żony, wszystkie jakie im się tylko podobały (Rdz 6, 1).

Biblia synami Boga (po hebr. bene ha-Elohim) nazywa między innymi aniołów (zob. np. Hi 1, 6; 2, 1; Dn 3, 92). Oczywiście nie muszą być to również aniołowie w tekście, który nas interesuje, jednak już Septuaginta (starożytny żydowski przekład Starego Testamentu na język grecki), tłumaczy zwrot „bene ha-Elohim” w Księdze Rodzaju (Rdz 6,1), jako „hoi aggeloi tou Theou”, czyli opowiada się za rozumieniem synów Bożych jako aniołów.

W komentarzach biblijnych do Księgi Rodzaju można co prawda spotkać objaśnienie, że synowie Boży w Rdz 6 oznaczają mężczyzn z linii Setytów, którzy współżyli seksualnie z kobietami należącymi do odrzuconej linii Kainitów, ale czy tak myślał autor tego tekstu?

© Mimmo Jodice/Corbis
KUPIDYN I PSYCHE, ANTONIO CANOVA, MUZEUM W LUWRZE
Musimy pamiętać, że Biblia jest dziełem zawierającym wiele naleciałości mitologicznych i są w niej również fragmenty odzwierciedlające ówczesne przekonania. Jak się wydaje, wiara w seksualny grzech aniołów faktycznie istniała w Izraelu i była dość mocno zakorzeniona.

Etiopska Księga Henocha – jeden z najbardziej znanych starotestamentalnych apokryfów, należący do kanonu Pisma Świętego Kościoła Etiopskiego – opowiada szczegółowo historię Strażników, którzy dopuścili się grzechu seksualnego z kobietami. Motyw znany z Księgi Rodzaju został tu bardzo rozbudowany:

Kiedy ludzie rozmnożyli się, urodziły im się w owych dniach ładne i piękne córki. Ujrzeli je synowie nieba, aniołowie, i zapragnęli ich. Jeden drugiemu powiedział: Chodźmy, wybierzmy sobie żony z córek ludzkich i spłodźmy sobie dzieci. Szemihaza, który był ich dowódcą, powiedział do nich: Obawiam się, że może nie zechcecie tego zrobić i że tylko ja sam poniosę karę za ten wielki grzech. Wszyscy odpowiadając mu rzekli: Przysięgnijmy wszyscy i zwiążmy się przekleństwami, że nie zmienimy tego planu, ale doprowadzimy zamiar do skutku. Następnie wszyscy razem przysięgli i związali się wzajemnie przekleństwami. Był o ich wszystkich dwustu. Zstąpili na Ardis, szczyt góry Hermon. Nazwali ją górą Hermon, albowiem na niej przysięgali i związali się wzajemnie przekleństwami (tłum. R. Rubinkiewicz).

W następnych rozdziałach jest mowa o uczeniu ludzi zakazanej wiedzy, degeneracji rodzaju ludzkiego i o karze, jaką Bóg wymierzył aniołom (zostały one spętane w ciemnościach aż do czasu sądu). Podobną wersję przedpotopowej historii ukazuje Apokryficzna Księga Rodzaju i Księga Jubileuszów.

W Nowym Testamencie echa tak ujmowanego upadku aniołów znajdujemy na przykład w Liście Judy, który wspomina, że Bóg: aniołów, tych, którzy nie zachowali swojej godności, ale opuścili własne mieszkanie (tj. niebo), spętanych wiekuistymi więzami zatrzymał w ciemnościach na sąd wielkiego dnia (Judy 6).

Piotr pisze o nich jako o duchach zamkniętych w więzieniu, które były nieposłuszne za dni Noego (1 P 2, 19-20), co jest oczywistą aluzją do Księgi Henocha. Niektórzy uważają nawet, że nakaz Pawła, aby kobiety nie modliły się z odkrytą głową „przez wzgląd na aniołów”, jest związany z niebezpieczeństwem, iż uroda kobiet mogłaby znów odwrócić uwagę aniołów od adoracji Boga.