hej dzidki, często słyszę, że katolicki Bóg przebacza oprawcom za duzo, że to niedopuszczalne, żeby Bó przebaczył gwałcicielowi, albo pedofilowi, albo Hitlerowi, czy nawet Judaszowi. Prawda jest z goła inna. Boże miłosierdzie jest skandalem o czym pisze m.in. abp G. Ryś w książce "skandal miłosierdzia" albo Krzystszof Demczuk w ksiązce "skandal bożej miłości"

Ja jednak chcę odwołać się do pierwszego listu Św Jana Apostoła.

1J 1, 6b - 2,2
Bóg jest światłością i nie ma w Nim żadnej ciemności. (6) Jeżeli mówimy, że trwamy z Nim w łączności, a chodzimy w ciemności, kłamiemy i nie postępujemy zgodnie z prawdą. (7) Jeżeli zaś chodzimy w światłości, tak jak On jest w światłości, mamy łączność między sobą, a krew Jezusa, Jego Syna, oczyszcza nas z wszelkiego grzechu. (8) Jeżeli mówimy, że jesteśmy bez grzechu, zwodzimy samych siebie i nie ma w nas prawdy. (9) Jeżeli wyznajemy nasze grzechy, to Bóg jest wierny i sprawiedliwy: odpuści nam grzechy oraz oczyści nas z wszelkiej nieuczciwości. (10) Jeżeli mówimy, że nie zgrzeszyliśmy, czynimy Go kłamcą i nie ma w nas Jego słowa.
(1) Dzieci moje, piszę wam o tym, abyście NIE GRZESZYLI. Gdyby jednak ktoś zgrzeszył, mamy Orędownika u Ojca, sprawiedliwego Jezusa Chrystusa. (2) On jest ofiarą przebłagalną za nasze grzechy i nie tylko za nasze, ale także całego świata.

O czym mówi ten fragment?

Grzech jest zjawiskiem powszerchnym, dotyczy KAŻDEGO człowieka. Nieuznawanie grzechu lub traktowanie go jako czegoś marginalnego bierze się z nieznajomości ludzkiej natury i fałszowania rzeczywistego obrazu człowieka.

Prawdziwy chrześcijanin potrafi zobaczyc swoje grzechy i z pokora przyznac się do nich. Tylko tak może doznać w swoim życiu oczyszczającej mocy Boga. Stawanie w prawdzie przed miłosiernym Bogiem CHRONI człowieka przed ROZPACZĄ I PRZYGNĘBIENIEM z powodu własnych grzechów. POznając prawde o miłosierdziu Boga zyskuje sie pewność., że Bóg ODPUSZCZA NAWET NAJGORSZE GRZECHY TEM, KTO ZA NIE ŻAŁUJE I CHCE SIĘ ZMIENIĆ. NIkit więc nie powinine zwlekać ze zwróceniem się do Boga, nawet ten kto dopuścił sie wielkiego zła.

Chrystus bowiem umierając na krzyżu znał ludzki grzech i swoją krwią odkupił wszystkich ludzi od smierci, do której grzech prowadzi ("zapłata za grzech jest śmierć", a Chrystus umarł zamiast nas).

Tego przebaczenia doświadcza się szczególnie w sakramencie pokuty, który ma warunki:

Rachunek sumienia.
Żal za grzechy.
Mocne postanowienie poprawy.
Wyznanie grzechów.
Zadośćuczynienie Bogu i bliźnim.

Jezus mówi: "gdzie wzmógł się grzech tam jeszcze obficiej rozlała się Łaska"