Ze względu na zachętę BigBadBlackDragon, popełniłem dzidkę, a raczej serię 5 dzidek o sztukach walki (stosowanych w ramach tkania żywiołów) w Avatar: Legenda Aanga. Część informacji spisuję prosto z głowy, część korzystając z różnych źródeł (internet i książki).

W ramach wstępu, każdy styl tkania żywiołów został oparty na realnej sztuce walki (chińskie sztuki walki). Zatrudniono w tym celu konsultanta Kisu, który był w przeszłości ochroniarzem oraz instruktorem sztuk walki. Co ciekawe na jego bazie stworzono postać nauczyciela miecza Sokki, czyli Piandao (z narodu ognia).

Dodatkowo też jeśli chodzi o sztukę walki z której korzystała Toph (w ramach swoich umiejętności - dla niej zastosowano osobną sztukę walki), zatrudniono Manuela Rodrigeza z jego synem.

Z tego co wyczytałem, konsultant nauczał animatorów sztuk walki, żeby dobrze wiedzieli jak to ma wyglądać (samo tłumaczenie o co chodzi nie wystarczało).

W ramach wstępu warto także przedstawić pewne podstawowe podziały jeśli chodzi o chińskie sztuki walki, co pomoże w zrozumieniu ich specyfiki.

Można je podzielić według:

Zewnętrzne - wewnętrzne - mogły być bardziej lub mniej skupione na ciele fizycznym lub ćwiczeniach duchowych/energetycznych. Jednak jest to widoczne głównie na początku.

Twarde - miękkie - w skrócie w tym przypadku chodzi o to, że style mogły być skupione na używaniu dużej siły (twarde np. shaolińskie), lub też skoncentrowane na kwestiach równowagi, rozluźnienia i użyciu siły tylko w potrzebnych momentach (miękkie np tai chi czy baguazhang).

Północne - południowe - tu chodzi o to skąd konkretne sztuki walki pochodzą na mapie Chin. W przypadku północnych styli, ruchy były zazwyczaj obszerne i stosowano wiele typów kopnięć, wynikało to między innymi ze stylu życia tych ludzi, dużych terenów, a także z tego, że byli wyżsi i więksi. Z kolei style południowe stosowały raczej oszczędne ruchy, a przy tym wiele ciosów rękami. Na południu Chin często walczono tam gdzie nie było zbyt dużo miejsca, a przy tym ludzie często byli niżsi i mniejsi.

Poza tym chińskie sztuki walki (kung fu) zazwyczaj złożone są z form. Chodzi o sekwencję różnych ruchów (ciosy, kopnięcia itp) oraz pozycji, których uczą się adepci. Mogą istnieć różne wersje form, np w tai chi jest pełna forma złożona z 108 ruchów, ale istnieje też np. wersja z 24 ruchami Gdy uczniowie dobrze nauczą się danej formy i ją zrozumieją, mogą zacząć stosować konkretne ruchy w ramach sparingów.

Magia powietrza - Baguazhang (Dłoń Ośmiu Trygramów)
Jak wiadomo główny bohater Aang korzysta z tkania powietrza, które mimo że może nie wydawać się tak silne, okazuje się niesamowicie uniwersalne (poza tym powiedzmy sobie szczerze, gdyby nie pokojowe nastawienie, to możliwość latania zapewniałaby ogromną siłę niszczącą).

Baguazhang to styl wewnętrzny i miękki podobnie jak Tai Chi, jednak jest to styl odrobinę twardszy. Opiera się głównie na ruchu po okręgu (ruch wirowy), co pozwala na bardziej naturalny ruch, a przy tym bardziej zaskakujący dla przeciwnika. Co ciekawe, jednym z najważniejszych ćwiczeń w tej sztuce walki jest chodzenie po okręgu w określony sposób. Ręce praktycznie nigdy nie są zaciskane w pięść. Jest on ceniony ze względu na skuteczność walki z wieloma przeciwnikami. Strategia walki polega w tym przypadku na unikach oraz kontratakach (idealnie dla pokojowych magów powietrza).

Nazwa jest związana z koncepcją ośmiu trygramów, która była szeroko wykorzystywana w ramach chińskich teorii i filozofii. Sekwencje technik są o to oparte, dlatego w przypadku większości odmian Baguazhang jest 8 głównych sekwencji ruchowych stosowanych po okręgu. Oczywiście istnieją również formy wykorzystujące różne bronie.

Za twórcę stylu uznaje się mistrza Dong Hai Chuan (ur. 1798 r), który uciekając po całym kraju (był ścigany za zabójstwo) zdobywał wiedzę u różnych mistrzów, a w późniejszym czasie w Pekinie zachwycił ludzi swoimi umiejętnościami (już za życia cieszył się ogromnym szacunkiem przez to). Choć pokazał je dopiero gdy ktoś zaprosił go na przyjacielski pojedynek. Jednak istnieją teorie, że on jedynie spopularyzował tę sztukę walki, a nauczył się jej od taoisty w żółtej czapce (taki przydomek) Dong Menglin. Według niego “sto metod ćwiczenia nie może równać się chodzeniu”.

W Baguazhang stosuje się też specjalne ćwiczenia QingGong, tzw. ćwiczenia lekkości, które pozwalają na szybkie i lekkie poruszanie się (idealnie pasuje magom powietrza). Warto zauważyć, że większość mistrzów Yin Baguazhang nie uczy kobiet, bo wymagania treningowe są tak ciężkie, że deformują im sylwetkę (nie są już zbyt kobiece).

Co ciekawe jeden z uczniów Dong Hai Chuana potrafił wyrąbać palcami okrągły otwór w lodzie o grubości 10 centymetrów.

Interesujących jest też parę historii o jednym z uczniów, czyli Yin Fu. Przykładowo gdy pojawił się człowiek chcący go pokonać (żeby zyskać sławę), chciał zobaczyć jego sławną zdolność uników, jednak poprosił o związanie rąk za plecami, na co Yin Fu się zgodził (ręce Yin Fu miały być związane). Oponent próbował go uderzyć, a Yin Fu unikał tak długo, aż w końcu przeciwnik nie miał siły i zrezygnował z dalszej walki. Poza tym według jednej z historii ochraniał cesarzową w czasie ucieczki, gdy nastąpiło powstanie bokserów.

W anime i mandze Naruto, Neiji Hyuga stosuje sztukę walki bardzo podobną do Baguazhang. Poza tym Baguazhang pojawia się też w battle angel Alita oraz Historys strongest disciple Kenichi.