Kilka zdań słowem wstępu. Prawdopodobnie każdy zna z historii postać Jadwigii Andegaweńskiej. Pierwszej kobiety w dziejach Polski, która została wyniesiona do rangii królewskiej. Oczywiście nie była to pierwsza dama, której na skronie włożono koronę.

Zaszczytu takiego dostąpiło już wcześniej więcej kobiet, jednakże tym razem był to przypadek bez precedensu. Wynikało to z faktu, że Jadźkę koronowano nie na królową małżonkę lecz na samodzielnego króla Polski. Sytuacja taka nie podobała się wielu możnym panom, którzy na tronie chętniej widzieliby mężczyznę. Poczęto więc szukać dobrego kandydata do ożenku. W tym miejscu rozpoczyna się historia bohatera dzisiejszej dzidki. 
Sytuacja była mocno skomplikowana ponieważ Jadwiga pozostawała w formalnym związku małżeńskim z Wilhelmem Habsburgiem. Jak to możliwe?
W chwili przyjścia na świat mała Jadźka była trzecią żyjącą córką króla Węgier, a od jakiegoś czasu także Polski - Ludwika Węgierskiego. Tatuś prominentnymi stanowiskami postanowił obsadzić starsze siostry, a najmłodszą córkę wydać za syna Leopolda III z rodu Habsburgów.

W tamtym czasie ta znana dynastia panowała tylko w Austrii i dopiero budowała swoją pozycję w Europie. Wilehelm wiążąc się z Jadwigą miał wynieść swoją familię na salony Świata, natomiast dla Jadźki miała to być nagroda pocieszenia. Jak starzy ustatlili tak też postanowili niezwłocznie zrobić. Po zbiciu piony i potwierdzeniu wspolnej sztamy, poczęli brać się za robotę.

Wydarzenia te miały miejsce na zamku w Hainburgu, na węgiersko-austraickim pograniczu, gdzie również odbyły się oficjalne zaślubiny. Wiadomo jak wesele to wódeczka, zabawy, a po oczepinach i błogosławieństwie rodziców czas na bardziej cielesne doznania.

W tym momencie na scenę z mocnym pierdolnięciem wkracza nasz bohater. Zapewne odświętnie ubrany i przystrojony, Wilhelm wkroczył w małżeńskie alkowy. Nerwowo przygotowując się do ceremoniału popuścił w galoty i stał się księciem kału. Kronikarz z Trzemeszna o tym nie omieszkał, jak Wilhelm nie sprostał i w łóżko się zesrał.

Jak widać Willy musiał za bardzo wziąć sobie do serca piosenkę Rysia Rynkowskiego, że kobiety lubią brąz. Zachodzą pewne obawy, że te argumenty jednak nie ujęły za serce Jadwigii bo za kilka lat ślub udało się anulować. Wynikało to z faktu, że w chwili zawierania sakramentu małżonkowie nie byli pełnoletni, a związek miał charakter "na przyszłość". Nie doszło także do skonsumowania małżeństwa.

Z sytacją nigdy nie pogodził się król czekolady, który do śmierci Jadwigii uważał ją za swoją prawowitą żonę. Dopiero po jej śmierci ożenił się "ponownie" jednakże zmarł wkrótce potem nie spłodziwszy potomka.