Opatentowany lek, przykład radioaktywnej szarlatanerii, a konkretnie zbyt szerokiego i pseudonaukowego zastosowania zasady hormezy promieniowania . Składał się z potrójnie destylowanej wody zawierającej co najmniej 1 mikrokurię (37 kBq ) każdego z izotopów radu 226 i 228. Czas Radithora i radioaktywnych eliksirów zakończył się w 1932 roku wraz z przedwczesną śmiercią jednego z jego najbardziej zagorzałych użytkowników, Ebena Byersa , młodego amerykańskiego miliardera przemysłowego. Ta historia doprowadziła do wzmocnienia kontroli regulacyjnej produktów farmaceutycznych i radioaktywnych. Historia Radithor był produkowany od 1918 do 1928 roku przez Bailey Radium Laboratories, Inc. z East Orange, New Jersey . Właścicielem firmy i szefem laboratoriów był William JA Bailey , absolwent Harvard College , który nie był lekarzem. Reklamowano go jako „Lekarstwo na żywych trupów” oraz „Wieczne słońce”. Ten drogi produkt miał leczyć między innymi impotencję. Eben Byers , zamożny amerykański socjalista, sportowiec, przemysłowiec i absolwent Yale College , zmarł na skutek zatrucia radem Radithor w 1932 roku. Byers został pochowany w wyłożonej ołowiem trumnie; kiedy ekshumowano go w 1965 roku do badań, jego szczątki nadal były wysoce radioaktywne, mierzone na 225 000 bekereli . Dla porównania, około 0,0169 g potasu-40 obecnego w typowym ludzkim ciele wytwarza około 4400 bekereli. Śmierć Byersa doprowadziła do wzmocnienia uprawnień Urzędu ds. Żywności i Leków oraz do upadku większości leków opatentowanych na bazie promieniowania . Artykuł Wall Street Journal (1 sierpnia 1990) opisujący incydent Byersa zatytułowany był „Woda radowa działała dobrze, dopóki szczęka nie wyszła”.

Widać to wyraźnie? Jak nie to sprawdźcie tutaj https://businessfinancing.co.uk/the-oldest-company-in-almost-every-country/

Henry Heimlicha urodził się w rodzinie żydowskiej, jako syn Mary z domu Epstein i Philipa Heimlicha. Rodzina jego matki pochodziła z Rosji, natomiast ojca z Węgier.

Studiował na Uniwersytecie Cornella. Jest autorem wielu medycznych innowacji. Jednym z jego wynalazków jest tzw. zastawka Heimlicha. Wymyślił ją służąc w marynarce wojennej w czasie II wojny światowej, gdzie był świadkiem ran postrzałowych w pierś. Aby powietrze nie dostawało się do jamy opłucnowej, która otacza płuco i utrzymuje je „przyssane” do ściany klatki piersiowej, dren z jednokierunkową zastawką umożliwia oddychanie. Zastawkę Heimlicha wprowadzono do szerokiego użycia w 1964 roku.

W czerwcu 1974 roku opublikował w amerykańskim magazynie medycznym wymyśloną przez siebie technikę pomocy przedlekarskiej w przypadku zadławienia, nazwany od jego nazwiska rękoczynem(chwytem) Heimlicha

Chociaż w latach 70. przeprowadzał testy skuteczności metody, która uratowała życie tysiącom ludzi, to sam tylko raz – u schyłku swojego życia – znalazł się w sytuacji prawdziwego zagrożenia życia zakrztuszeniem. W maju 2016 roku 96-letni Henry Heimlich zastosował swoją metodę po raz pierwszy w praktyce ratując życie 87-letniej kobiecie, która zakrztusiła się hamburgerem w domu dla emerytów w Cincinnati w amerykańskim stanie Ohio.