Kojarzycie pewnie zjebany system wymowy liczb po niemiecku? A słyszeliście, jak francuzi wymawiają swoje liczby? Na początku wszystko przebiega normalnie, ale wszystko się zmienia po przekroczeniu magicznej liczby 69. Wszystkie liczby po 69 po francusku to prawdziwy ból głowy, chyba że jesteś matematykiem. To dlatego, że Francuzi zaczęli używać systemu dwudziestkowego w średniowieczu. Jednak, co ciekawe, w innych krajach francuskojęzycznych, takich jak Szwajcaria, zachowują formę rzymską. Na przykład, jeśli powiemy 70 po francusku, we Francji, będzie to „soixante-dix” (60+10), a 80 to „quatre-vingts” (4x20), ale w szwajcarskim francuskim będzie to „septante” dla 70 i „huitante” dla 80 tak jak w innych językach. Mogą się zatem pochwalić drugim najgorszym systemem zaraz po Danii, gdzie, żeby powiedzieć 92, mówi się tradycyjnie „tooghalvfemsindstyve", czyli dosłownie „dwa i pół pięć razy dwadzieścia" (2+(-0.5+5)*20).

Kwota ta w banknotach 100USD utworzyłaby sześcian o boku 215km i wadze 1.6 masy Ziemi! 

Poniżej wyjaśnienie jak to obliczyłem:

W pubie jest ktoś taki, że jeśli on lub ona pije, to wszyscy w pubie piją.

Zawsze, w każdym niepustym pubie, powyższe zdanie jest prawdziwe. Co można łatwo udowodnić, wystarczy rozważyć dwa przypadki: albo wszyscy w pubie piją, albo przynajmniej jedna osoba w pubie nie pije.

1. Wszyscy piją. W przypadku konkretnej osoby nie może być błędem stwierdzenie, że jeśli ta osoba pije, to wszyscy w pubie piją - ponieważ wszyscy piją. To dość oczywiste.
2. Przynajmniej jedna osoba nie pije. Dla każdej niepijącej osoby formalnie prawdą jest, że jeśli ona pije, wszyscy w pubie piją - ponieważ osoba ta nie pije. To już może mniej zrozumiałe. Mamy tutaj stwierdzenie typu "Jeśli coś1, to coś2." (implikacje), a to ma taką naturę, że gdy coś1 (poprzednik) jest fałszywe, to stwierdzenie jest prawdziwe. Może to nie być oczywiste dla kogoś kto z logiką formalną nie miał do czynienia ale ma bardzo dużo sensu i właściwie, po niewielkim zapoznaniu, jest dosyć intuicyjne.

Pozorna sprzeczność tego twierdzenia wynika z tego, w jaki sposób jest ono sformułowane w języku naturalnym. Czytając je, pierwsze co przychodzi na myśl to to, że istnieje osoba, która sprawia, że inni piją. Potocznie każde "jeśli to" błędnie kojarzymy z przyczynowością. (To trochę podobnie jak łączenie korelacji z przyczynowością).
Inny problem polega na tym, że chcielibyśmy móc wskazać palcem na te jedną osobę i patrzeć na nią przez cały pobyt w pubie. Ale osoba, dla której stwierdzenie jest prawdziwe w jednej chwili, niekoniecznie jest tą samą osobą, dla której jest prawdziwe w każdej innej chwili. (to takie trochę potoczne, błędne rozumienie kwantyfikatora egzystencjalnego).

Tak wygląda formalne przedstawienie twierdzenia:

gdzie D jest dowolnym predykatem , a P jest dowolnym niepustym zbiorem.

źródło:
https://en.wikipedia.org/wiki/Drinker_paradox

Jeśli dla kogoś dalej jest to niejasne to można spojrzeć tak:
Jeśli wszyscy piją, to każdy może być świadkiem prawdziwości twierdzenia. A jeśli ktoś nie pije, to ta konkretna niepijąca osoba może być świadkiem prawdziwości twierdzenia.

Inne podobne twierdzenia (które powstały po prostu poprzez podmienienie D innym predykatem, a P zbiorem):
"Na ziemi jest taka kobieta, że jeśli ona stanie się bezpłodna, cała rasa ludzka wymrze."
"Istnieje taka osoba, że jeśli ktoś pije, to ta osoba też pije."