Tych rzeczy przecież nie pisze się bez powodu. Te rzeczy mają oddziaływać na ludzi. Ciekawe ile tragedii w postaci rozbitych rodzin mają na sumieniu redaktorzy tych szmatławców i ich mocodawcy? Ile kobiet te gadzinowe, pejsate media przekonały, że niewierność małżeńska, skoki w bok i kurwienie się to coś normalnego, fajnego i odświeżającego? To są przecież konkretne tragedie ludzkie. 

Tych redaktorów i ich mocodawców powinno się traktować tymi samymi środkami, którymi traktuje się wszy i karaluchy.

Nic nie powoduje u nich większej wściekłości i paniki niż zwyczajna miłość białego człowieka do własnego narodu, duma z pochodzenia i brak poczucia winy z powodu bycia białym.