Zbaiwenie jest łaską daną od Boga. To dar - nie można go sobie wysłuzyć. Od Ciebie zależy jednak czy uwierzysz, i przyjmiesz tę łaskę.
Z Listu do efezjan:
[Ef 2 4-9]

A Bóg, będąc bogaty w miłosierdzie, przez wielką swą miłość, jaką nas umiłował, 5 i to nas, umarłych na skutek występków, razem z Chrystusem przywrócił do życia. Łaską bowiem jesteście zbawieni. 6 Razem też wskrzesił i razem posadził na wyżynach niebieskich* - w Chrystusie Jezusie, 7 aby w nadchodzących wiekach przemożne bogactwo Jego łaski wykazać na przykładzie dobroci względem nas, w Chrystusie Jezusie. 8 Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę. A to pochodzi nie od was, lecz jest darem Boga: 9 nie z uczynków, aby się nikt nie chlubił.

Jest tajemnicą dlaczego Bóg odkupił nas właśnie w taki sposób. Ale poprzez ofiarę Syna Jego na krzyżu przejawia się niepojęta miłość jakąCiebie darzy.

J 15, 13-14a
Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. 14 Wy jesteście przyjaciółmi moimi

I przez osobę Jezusa, przez Pismo Św,możemy poznać tę miłość,którakuje w serce.

Ty sam nawet poprzeznajwiększe poświęcenie i dobre uczynki nie jesteś w stanie się zbawić. To Jezus przez swą ofiarę Cię zbawia:

z Listu do Tytusa
Gdy zaś ukazała się dobroć i miłość Zbawiciela, naszego Boga, do ludzi, 5 nie ze względu na sprawiedliwe uczynki, jakie spełniliśmy, lecz z miłosierdzia swego zbawił nas przez obmycie odradzające i odnawiające w Duchu Świętym

Zbawienia nie potrzebują Ci, którzy są sprawiedliwi, lecz grzesznicy, tacy jak ja i Ty. Bóg posyła swego Syna do Ciebie i mnie

[1 Kor 6]
Czyż nie wiecie, że niesprawiedliwi nie posiądą królestwa Bożego? Nie łudźcie się! Ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani rozwięźli, ani mężczyźni współżyjący z sobą, 10 ani złodzieje, ani chciwi, ani pijacy, ani oszczercy, ani zdziercy nie odziedziczą królestwa Bożego. 11 A takimi byli niektórzy z was. Lecz zostaliście obmyci, uświęceni i usprawiedliwieni w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa i przez Ducha Boga naszego.

[Mt 9 9-13]
Odchodząc stamtąd, Jezus ujrzał człowieka imieniem Mateusz, siedzącego w komorze celnej, i rzekł do niego: «Pójdź za Mną!» On wstał i poszedł za Nim. 10 Gdy Jezus siedział w domu za stołem, przyszło wielu celników i grzeszników i siedzieli wraz z Jezusem i Jego uczniami. 11 Widząc to, faryzeusze mówili do Jego uczniów: «Dlaczego wasz Nauczyciel jada wspólnie z celnikami i grzesznikami?» 12 On usłyszawszy to, rzekł: «Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. 13 Idźcie i starajcie się zrozumieć, co znaczy: Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary. Bo nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników».


Jezus powołuje grzeszników, którzy uważają się za grzeszników.

Grzesznikami jesteśmy, ale czy za nich się uważamy?

Jezus doświadczył wszystkiego oprócz grzechu, jednak Ojciec uczynił Go "grzechem":

[2Kor 5 19-21]
Albowiem w Chrystusie Bóg jednał z sobą świat, nie poczytując ludziom ich grzechów, nam zaś przekazując słowo jednania. 20 Tak więc w imieniu Chrystusa spełniamy posłannictwo jakby Boga samego, który przez nas udziela napomnień. W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem! 21 On to dla nas grzechem* uczynił Tego, który nie znał grzechu, abyśmy się stali w Nim sprawiedliwością Bożą.

a zapowiedział to prorok Izajasz [Iz 43]
Lecz On się obarczył naszym cierpieniem, On dźwigał nasze boleści*, a myśmy Go za skazańca* uznali, chłostanego przez Boga i zdeptanego. 5 Lecz On był przebity za nasze grzechy, zdruzgotany za nasze winy. Spadła Nań chłosta zbawienna dla nas, a w Jego ranach jest nasze zdrowie*.

Kiedy Jezus umierał na krzyżu, to wraz z Nim umierał nasz grzech. Odkupił nas za cenę Swojej Krwi

[1 Kor 6, 20]
Za [wielką] bowiem cenę zostaliście nabyci12. Chwalcie więc Boga w waszym ciele!



My jako ludzie przez grzech jesteśmy oddzielani od Boga, by naprawić ten fakt Bóg posłął swego Syna, który wziął na siebie ciężar grzechów, było ich tak wiele, że Apostoł Paweł pisze, że Jezus stał się grzechem i jako ten grzech umarł. JEzus na krzyżu doświadczył konsekwencji grzechu, doświadczył odłączenia od Boga. Nasz grzech oddzielił Go od Ojca - powiedziła "Boże Mój, Boże Mój, czemus mnie opuścił".

Jezus doświadcza oddzielenia od Boga od strony ludzkiej. Pamiętajmy jednak wciąż, że Bóg nie odwraca się plecami do nas, cały czas jest, i był też przy Jezusie.

Człowiek przez grzech odwrócił się od Boga, ale Bóg nie odwrócił się od człowieka:

[Ga 4, 4-5]
Gdy jednak nadeszła pełnia czasu, zesłał Bóg Syna swego, zrodzonego z niewiasty, zrodzonego pod Prawem, 5 aby wykupił tych, którzy podlegali Prawu, abyśmy mogli otrzymać przybrane synostwo.

Tak właśnie zrobił Bóg, oddał siebie samego na ofiarę za Nas, bo

tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. 17 Albowiem Bóg nie posłał* swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony.

Jedyną motywację przyjścia Jezusa-Boga jest miłość do człowieka. Choćnbyś ybł jedynym człowiekiem na świecie, Jezus przyszedłby, aby Cię zbawić

Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A nawet, gdyby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie


On o Tobie nie zapomni

Wiele razy, gdy dyskutowaliśmy o wierze ktoś pytał mnie o to, czemu zazdrość jest grzechem głównym, jest grzechem, a czemu Bóg w ST jest "zazdrosny".
Pisałem wtedy, że są dwa rodzaje zazdrośći - prowadząca do dobra (Boża) i prowadząca do destrukcji (grzeszna).

Dzisiaj mogę odwołać się do fragmentu książki "Na drogę" ks Grzywocza (może słyszeliście o księdzu co zaginął w Alpach kilka lat temu - dobry kierownik duchowy, psycholog )

W pierwszej chwili zazdrośc kojarzy się negatywnie, raczej ukrywamy to uczucie i się go wstydzimy. Samo uczucie nie jest grzechem, nie jest złe. Jest informacją. Złe może być to co zrobimy z uczuciem, a może być dobre. Wykorzystujmy swoje uczucia do dobra, poznania siebie, walki ze sobą, zrozumienia siebie i swoich potrzeb.

Czym różnią się te zazdrości? Zazdrość jako uczucie i zazdrość jako czyn. Zazdrośc jako czyn jest negatywna (czy zawsze?), jest zranieniem kogoś. Uczucie nie podlega ocenie moralnej. Uczucie ma misję do spełnienia w naszym życiu.
Ale czy czyn wynikający z uczucia zazdrości może być tylko zły (np zazdrosny mąż nie pozwala wychodzić żonie z domu ?) czy są też dobre strony zazdrości w czynie?
Tak są: "Zazdroszcze Ci, że jesteś tak wydajny, albo zazdroszczę Ci Twojego uporządkowanego planu dnia" - taka forma zazdrości potęguje w osobie, do które się zwracamy jej wartość. Ma więc dobry skutek u niej. U nas też, bo taka forma zazdrości motywuje do pracy nad sobą (ale porównywanie do innych jest złe - zawsze jest ktos lepszy i tak można wpasć w wyścig szczurów).
Z kolei zła zazdrość przez słowo może być wyrażona np: "Fajna sukienka, jak schudniesz będzie dobrze na tb leżeć".

Jaka jest Boża zazdrość? JAko uczucie nie podlega ocenie moralnej. Jako czyn jest tym co Bóg zrobił, by zbawić człowieka, czyli odkupieniem na Krzyżu.

Więc zazdrośc jest grzechem jeśli jest destrukcyjna i prowadzi albo do zranienia kogoś, albo do nadmiernej "pracy" nad sobą.

Sprawiedliwość - zwrot ten wraz z terminem usprawiedliwienie to kluczowe słowa Listu do rzymian. Żydzi uważali, że sprawiedliwym był ten, kto wypełniał prawo Mojżeszowe (dzisiaj wiemy, że tylko Jezus to potrafi zrobić i JUŻ T ZROBIŁ). Paweł twierdzi, że człowiek jest spraweidliwy przed Bogiem, gdy uwierzy, że Jezus Chrystusprzyniósł światu zbawienie. OZnacza to, że człowiek nie staje się sprawiedliwym dzięki swej własnej prawości, ale dzięki Jezusowi Chrystusowi, który przez swoją Śmierć i ZMartwychwstanie uczynił człowieka dzieckiem Bożym. PAweł mówi nie tylko o spraweidliwośći człowieka, otrzymywanej przez wiarę w Jezusa, ale również o sprawiedliwości Bożej. - zapraszam do lektury listu do Rzymian (najtrudniejszego listu Piśmie Św.)