To grzech jest przyczyną oddzielenia od Boga. Skutkiem grzechu jest wykopanie przepaści między człowiekiem a Bogiem. I żadne ludzkie wysiłki nie są w stanie "zasypać" owej przepaści.

1 Nie! Ręka Pana nie jest tak krótka,
żeby nie mogła ocalić,
ani słuch Jego tak przytępiony,
by nie mógł usłyszeć.
2 Lecz wasze winy wykopały przepaść
między wami a waszym Bogiem;
wasze grzechy zasłoniły Mu oblicze
przed wami tak, iż was nie słucha.
3 Bo krwią splamione są wasze dłonie,
a palce wasze - zbrodnią.
Wasze wargi wypowiadają kłamstwa,
a przewrotności szepce wasz język.



Nasze grzechy wykopują między nami a Bogiem dół. My nic jako ludzie nie możemy z tym zrobić. Tylko Bóg może pokonać ową przepaść i zrobił to posyłając swego Syna Jezusa na świat, nie po to by świat potępił, lecz po to by świat zbawił. Dzięki Krwi Jezusa mamy odkupienie z grzechów. Grzech oddziela Nas od Boga, od Jego miłości. I nic z tym nie można było zrobić, dopóki Jezus nas nie zbawił. Teraz dzięki Jego ofierze możemy doznać odpuszczenia grzechów i wciąż wracać do Boga, bo On zasypuje tą przepaść, jeśli tylko chemy by to zrobił.

Bóg tęskni w Sowjej Miłości za Twoją obecnością. Pragnie osobistej relacji z Tobą. Daje Ci wolność abyś sam zrozumiał, że tylko w Jego domu jest prawdziwe szczęście i bezpieczeństwo.

Powiedział też: «Pewien człowiek miał dwóch synów. 12 Młodszy z nich rzekł do ojca: „Ojcze, daj mi część własności, która na mnie przypada”. Podzielił więc majątek między nich. 13 Niedługo potem młodszy syn, zabrawszy wszystko, odjechał w dalekie strony i tam roztrwonił swoją własność, żyjąc rozrzutnie. 14 A gdy wszystko wydał, nastał ciężki głód w owej krainie, i on sam zaczął cierpieć niedostatek. 15 Poszedł i przystał na służbę do jednego z obywateli owej krainy, a ten posłał go na swoje pola, żeby pasł świnie. 16 Pragnął on napełnić swój żołądek strąkami, którymi żywiły się świnie, lecz nikt mu ich nie dawał. 17 Wtedy zastanowił się i rzekł: Iluż to najemników mojego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja tu przymieram głodem. 18 Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Niebu i względem ciebie; 19 już nie jestem godzien nazywać się twoim synem: uczyń mnie choćby jednym z twoich najemników. 20 Zabrał się więc i poszedł do swojego ojca. A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go. 21 A syn rzekł do niego: „Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Niebu i wobec ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem”. 22 Lecz ojciec powiedział do swoich sług: „Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i sandały na nogi! 23 Przyprowadźcie utuczone cielę i zabijcie: będziemy ucztować i weselić się, 24 ponieważ ten syn mój był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się”. I zaczęli się weselić.
25 Tymczasem starszy jego syn przebywał na polu. Gdy wracał i był blisko domu, usłyszał muzykę i tańce. 26 Przywołał jednego ze sług i pytał go, co to ma znaczyć. 27 Ten mu rzekł: „Twój brat powrócił, a ojciec twój kazał zabić utuczone cielę, ponieważ odzyskał go zdrowego”. 28 Rozgniewał się na to i nie chciał wejść; wtedy ojciec jego wyszedł i tłumaczył mu. 29 Lecz on odpowiedział ojcu: „Oto tyle lat ci służę i nie przekroczyłem nigdy twojego nakazu; ale mnie nigdy nie dałeś koźlęcia, żebym się zabawił z przyjaciółmi. 30 Skoro jednak wrócił ten syn twój, który roztrwonił twój majątek z nierządnicami, kazałeś zabić dla niego utuczone cielę”. 31 Lecz on mu odpowiedział: „Moje dziecko, ty zawsze jesteś ze mną i wszystko, co moje, do ciebie należy. 32 A trzeba było weselić się i cieszyć z tego, że ten brat twój był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się”».



Co zaskakuje w tym fragmencie to to "A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go"
W tym fragmencie widzimy, że wystarczy tylko mały krok w kierunku Boga, nie trzeba być od razu nie wiadomo kim, nie wiadomo jak dobrze znać Pismo Św. Wystarczy tylko chęć powrotu do Boga, by Bóg to dostrzegł i wybiegł na spotkanie. Z naszej strony wystarczy tylko Jeden krok, a Bóg wykona ich sto. Tak właśnie działa Jego miłość, Jego sprawiedliwość

Wielu z nas doświadcza czasem zwątpienia lub zniechęcenia związanego z praktykami religijnymi i życiem wiarą. Niejeden daje się wciągnąć w kłamstwa, przez które gubi radość życia. Niektórzy tracą także wiarę.

1. MUSZĘ ZASŁUŻYĆ NA MIŁOŚĆ BOGA
Często obraz Boga – wymagającego sędziego zostaje utrwalony już w dzieciństwie, kiedy kształtuje się on poprzez sposób wychowania i stosunek do autorytetów. Niektórzy podkreślają jako najważniejszą zasadę wiary to, że jestem grzesznikiem.
A pierwszą zasadą jest: Bóg jest miłością. Wiara w to, że nasze zachowanie wpływa na miłość Boga jest błędem. Całe szczęście nie mamy takiej władzy. Nie da się walczyć z tym kłamstwem za pomocą uczuć.

2.BÓG NIENAWIDZI GRZECHU I GRZESZNIKA
Czy usłyszałeś kiedyś takie słowa: Nie rób tego, bo Bóg cię ukarze? Czy bliskie jest ci doświadczenie: po popełnieniu grzechu unikam modlitwy? Skutkiem może być coraz trudniejsze zebranie się do spowiedzi. Dlaczego?
Bo tracę siły na nienawiść skierowaną na siebie. Chodzenie w poczuciu winy jest formą karania siebie, której Bóg od ciebie nie chce. Kto inny przyjął na siebie karę za twój grzech: W tym przejawia się miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że On sam nas umiłował i posłał Syna Swojego jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy (1 J 4,10).

3. BÓG BĘDZIE MNIE CHRONIŁ PRZED BÓLEM I CIERPIENIEM
Dlaczego Bóg pozwolił, aby mnie to spotkało?! Nawet jeśli nie mówisz tego wprost, czy nie przeszło ci czasem przez głowę, dlaczego Bóg dopuszcza cierpienie? Wiara w Boga nie daje gwarancji, że życie nas nie zrani.
Co więcej, będąc chrześcijaninem, musisz zgodzić się na obumarcie – jak ziarno, które przynosi owoc obfity, kiedy obumrze w ziemi. Na obumarcie dla swojego egoizmu, na przebaczenie nieprzyjaciołom, także tym, którzy prześladują cię z powodu wiary.
Bunt przeciwko takiej wierze sprawia jeszcze więcej bólu. Bo nie akceptujemy swojej rzeczywistości, ale Bóg pomaga przejść przez tę rzeczywistość.

4. TRUDNOŚCI, KTÓRE MNIE DOTYKAJĄ SĄ KARĄ ZA GRZECHY
Tak myśleli przyjaciele Hioba. Tak myśleli też apostołowie, szukając winy w rodzicach niewidomego dziecka. I my wpadamy w takie kłamstwo. Czy złe rzeczy dotykają tylko złych ludzi?

Spójrz na Jezusa i odpowiedz sobie. Jedyną odpowiedzią jest to, że Bóg może wyprowadzić dobro z każdej trudnej sytuacji.

Próba kontrolowania rzeczywistości przekłada się na to, że staramy się wszystko wytłumaczyć. Pomocne jest tutaj uczciwe przeanalizowanie przyczyn problemu (jeśli są one możliwe do nazwania). W ten sposób nie będziesz podkopywał swojej wiary w Boga, odcinając się tym samym od źródła siły, którą jest Jego łaska.

Patrząc na fragment:

Gdzie jest padlina, tam się zgromadzą i sępy (Łk 17,37b)

Co Jezus ma na mysli mówiąc te słowa?

Jezus ginie na golgocie, czyli wysypisku ówczesnej Jerozolimy, w smrodzie, pośród odpadów, można to porównać do średniowiecznego rynsztoka. Umiera tam z własnej woli, w każdej chwili mógłby uniknąć tej haniebnej śmierci. Jezus jest padliną na golgocie. Kim są więc sępy?
To my, każdy z nas potrzebuje "ugryźć" kawałek Ciała Jezusa, bo zwyczajnie jest ono nam potrzebne, bez NIego nie przeyżyjemy

[J 6, 54]
"Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym."

Bóg Cię kocha stale i niezmiennie. Stwórca Wszechświata chce się o Ciebie troszczyć i dać Ci lepsze życie. Nawet gdy czujesz się całkowicie bezradny, On otacza Cię Swoim ramieniem i wypełnia dane obietnice.

[Ez 34,15-16]:
15 Ja sam będę pasł moje owce i Ja sam będę je układał na legowisko - wyrocznia Pana Boga. 16 Zagubioną odszukam, zabłąkaną sprowadzę z powrotem, skaleczoną opatrzę, chorą umocnię, a tłustą i mocną będę ochraniał*. Będę pasł sprawiedliwie.

Bóg okazuje swoją miłość, daje jej doświadczyć zarówno prorokowi jak i Narodowi Wybranemu, mimo że często źle odczytywali wolę Boga, mimo, że czeto grzeszyli i się buntowali to Bóg nie zmienia swojej miłości, dalej jest wierny, dalej kocha, i dalej pragnie opiekować się każdym człowiekiem, również Tobą.

[Rdz 28,15]
15 Ja jestem z tobą i będę cię strzegł, gdziekolwiek się udasz; a potem sprowadzę cię do tego kraju. Bo nie opuszczę cię, dopóki nie spełnię tego, co ci obiecuję

Tak Bóg obiecywał Abrahamowi i Słowa dotrzymał, mimo że Abraham czekał na to latami, podobnie długo czekał na syna pierworodnego Izaaka, ale Bóg spełnił obietnicę. Abraham zaś wykazał się wiernością, co prawda próbował swoich sił z inną kobietą, ale Bóg mimo to dał Mu Syna z Jego zony Sary. Pomimo grzechów Abrahama, Bóg dalej dotrzymuje Słowa. Podobnie jest z Nami. Czy Ty już usłyszałeś obietnicę Bożą dla swojego życia?