200 000 ZŁOTYCH GEN. TADEUSZ KOMOROWSKI


Rok wydania - 1990
Nakład - 25.000
Średnica - 35,00 mm
Waga - 19,30 g
Metal - Ag 750
Rant - gładki
Stempel - lustrzany

Ceny:
Sklep - od 159 zł
Osoba prywatna - ~115 zł
NGC PF69 - od 270 zł

Brak monet z najwyższą notą.

Tadeusz Bór-Komorowski wydał rozkaz o wybuchu Powstania Warszawskiego.

Tadeusz Bór-Komorowski (1895–1966) – polski żołnierz i polityk, generał dywizji, Naczelny Wódz Polskich Sił Zbrojnych, Komendant Główny Armii Krajowej, premier rządu RP na uchodźstwie. Karierę zaczynał w armii austro-węgierskiej. Wziął udział w I wojnie światowej na frontach włoskim i rosyjskim, uzyskując stopień porucznika.

W 1918 roku przyjęto go do Wojska Polskiego. Walczył w wojnach z Ukraińcami i bolszewikami, dowodził Pułkami Ułańskimi. W 1924 roku został kwatermistrzem 8. Pułku Ułanów Księcia Józefa Poniatowskiego, a następnie zastępcą dowódcy. Przeniesiono go do Szkoły Podoficerów Zawodowych Kawalerii we Lwowie, gdzie był komendantem, a następnie do 9. Pułku Ułanów Małopolskich, w którym pełnił funkcję zastępcy dowódcy. W 1929 roku został dowódcą tego oddziału, trzy lata później awansował na pułkownika.

Podczas wojny obronnej we wrześniu 1939 roku udało mu się uniknąć niewoli. Walczył pod Górą Kalwarią i Zamościem, następnie trafił do Krakowa. Tam stworzył Tajną Organizację Wojskową, która następnie przyłączyła się do ZWZ. W latach 1940–1943 był jednym z dowódców konspiracji, obejmując w końcu stanowisko Komendanta Głównego Armii Krajowej (po aresztowaniu generała Grota-Roweckiego).

Wzbudzał wiele kontrowersji wśród towarzyszy. To on podjął decyzję o odwecie na osadnikach niemieckich wysiedlających Polaków z Zamojszczyzny i pacyfikacji osiedli ukraińskich podczas rzezi wołyńskiej oraz zarządził rozpoczęcie akcji „Burza”. Był też odpowiedzialny za wydanie ostatecznego rozkazu o wybuchu Powstania Warszawskiego. W samym dowodzeniu zrywem nie brał udziału, podjął też próbę negocjacji ze stroną niemiecką, co spowodowało konflikt z Antonim Chruścielem. Za wszelką cenę nie chciał dopuścić do przyjęcia pomocy komunistów.

Po kapitulacji trafił do niewoli niemieckiej, skąd zwolniono go w 1945 roku. Pełnił obowiązki Naczelnego Wodza do listopada 1946 roku, następnie, w latach 1947–1949 był premierem rządu RP na uchodźstwie, a przez kolejnych pięć lat pełnił funkcję członka Rady Politycznej. Od 1956 był członkiem Rady Trzech. W ostatnich latach życia mieszkał w Londynie. Po śmierci w 1966 roku pochowano go na cmentarzu Gunnerbury.

Rok wydania - 1990
Nakład - 25.000
Średnica - 35,00 mm
Waga - 19,30 g
Metal - Ag 750
Rant - gładki
Stempel - lustrzany

Cena: od 100 zł
NGC PF69: od 200 zł
Istnieje tylko 1 sztuka w max nocie.

Stefan Paweł Rowecki (pseudonim „Grot”, „Inżynier”, „Tur” i in.) urodził się 25 grudnia 1895 roku w Piotrkowie Trybunalskim. Był synem Stefana Augusta Leona i Zofii z Chrzanowskich. Naukę rozpoczął w 1906 roku w Gimnazjum Polskim w Piotrkowie Trybunalskim. Bardzo szybko włączył się w działalność społeczną – był współtwórcą tajnego zastępu skautowego w Piotrkowie Trybunalskim. W 1912 roku Przeniósł się do Warszawy, gdzie rozpoczął studia techniczne w Szkole Mechaniczno-Technicznej H. Wawelberga i S. Rotwanda, a rok później wstąpił do Polskich Drużyn Strzeleckich. W lipcu 1914 roku uczestniczył w kursie oficerskim w Nowym Sączu, a końcem 1914 roku wstąpił do Legionów Polskich sformowanych przez marszałka Józefa Piłsudskiego. W trakcie I wojny światowej walczył w I Brygadzie Legionów Polskich. Od sierpnia 1917 roku – w związku z kryzysem przysięgowym – przebywał w obozie dla internowanych oficerów w Beniaminowie. Podczas zamachu majowego (1926) opowiedział się po stronie legalnej władzy, mimo tego, że z przekonania był piłsudczykiem. Założył pismo o profilu niepodległościowym – „Przegląd Wojskowy”. Począwszy od 1935 roku pełnił funkcję dowódcy Brygady KOP „Podole”, a od lipca 1938 dowodził piechotą dywizyjną 2 Dywizji Piechoty Legionów w Kielcach. W czerwcu 1939 roku uczyniono go odpowiedzialnym za zorganizowanie Warszawskiej Brygady Pancerno-Motorowej, którą dowodził podczas kampanii wrześniowej. Bardzo szybko włączył się w działalność konspiracyjną w okupowanej Polsce – w październiku 1939 roku mianowano go szefem sztabu Służby Zwycięstwu Polski, a w styczniu 1940 roku komendantem Związku Walki Zbrojnej na okręg warszawski. Był odpowiedzialny za rozbudowanie struktur Armii Krajowej – doprowadził do scalenia większości wojskowych organizacji konspiracyjnych. 30 czerwca 1943 roku został aresztowany przez niemieckiego okupanta i przewieziony do Berlina. Osadzono go prawdopodobnie w obozie w Sachsenhausen, gdzie został zamordowany w sierpniu 1944 roku z rozkazu Heinricha Himmlera, zaraz po wybuchu powstania warszawskiego.