Ziomeczki me wesoło hajsają po górkach, ich radością i pasją pragnę się dziś z Wami podzielić.

Pozdrowienia Dzidka!

Wilcze tropy które znalazłem na poprzedniej wyprawie na tyle zawróciły mi w głowie że postanowiłem jeszcze raz dać sobie szanse na spotkanie z wilkami. Zachęcająca był również zima w dziczy, nie często jest okazja biwakować trzy dni wśród drzew, mrozu i zwierząt. Puszcza Knyszyńska w zimowej szacie zachwyca krajobrazami nad rzeką. Wyprawa przez białą knieje, skupiała się na obserwacji zwierząt i przyrody, tym razem udało się zaobserwować polującego lisa. 

Jeszcze przez chwilę mogłem obserwować dwa orły, bobra i zimorodka. Ale niestety nic z tych obserwacji nie udało się uwiecznić bo mróz (-14°C) nie oszczędził nawet obiektywu. Cała soczewka była pokryta szronem, zanim udało mi się doprowadzić obiektyw do porzadku zwierząt już nie było. 

Mimo wszystko cała zimowa wyprawa była dość udana, spanie na glebie również było znośne . Największy dyskomfort towarzyszył przy zakładaniu zamarźnietych butów.... W każdym bądź razie, iście zimowy biwak odhaczony, teraz już byle do wiosny. Jeżeli interesuje Ciebie jak mniej więcej wyglądały trzy dni w mroźnej, leśnej głuszy to wrzucam film. 

Pozdrowienia dzida!

Przyszła pora zrealizować kolejną wędrówkę na równiny w Kotlinie Biebrzańskiej. Wokół nas jest tyle otwartej przestrzeni że można poczuć się jak nomadzi prowadzący koczowniczy tryb życia na stepach Mongolii. Założyliśmy tam z kolegą obóz tymczasowy, dokładnie na niewielkim wzniesieniu w szczerym polu... wszystko po to aby z ukrycia obserwować życie jakim tętnią Biebrzańskie łąki.

Pogoda nie dopisuje, deszczowo, zimno, wietrznie... ale takie są uroki jesiennej aury więc jedyne co możemy... to pogodzić się z tym i robić swoje. Brniemy dalej przed siebie przez podmokły teren do miejsca które wyznaczyliśmy na nocleg i punkt obserwacyjny. Kilka razy spotkaliśmy grzybiarzy co nie napawało mnie optymizmem jeżeli chodzi nam o spokojną obserwację zwierząt. Ale sytuacja się odwróciła kiedy w oddali zobaczyłem 3 poruszające się obiekty. Obserwacja teleobiektywem wskazywała na niewielkie jeleniowate. Więc można spodziewać się saren lub kozłów, nic nadzwyczajnego ale mimo wszystko postanowiłem podczołgać się do nich w siatce maskującej przez kompletnie podmokłą łąkę.

Dla obserwacji jakiej dokonałem było warto przemoczyć ubrania. Leżąc już kilkadziesiąt metrów od dwóch kozłów i sarny zdziwiłem się widząc że zwierzęta też postanowiły się położyć. Chwilę później kątem oka wyłapałem ruch w trawie, początkowo myślałem że to lis... ale wraz z wiatrem wyłonił się wilk.

Już zacierałem ręce na myśl o scenach jakie uda mi się uwiecznić swoim budżetowym sprzętem... ale rzeczywistość szybko sprowadziła mnie na ziemie. Wilk przeszedł obok wylegujących się smacznych kąsków obojętnie, tak jakby w ogóle ich tam nie było.

Sztuka kamuflażu? wilk na diecie? a może zwykły patrol terytorium?. Tego już się nie dowiemy, ale wy możecie dowiedzieć się jak wyglądała ta wyprawa w Kotlinie Biebrzańskiej: