1. Najstarszą formą zapisywania władcy w Kemet był *serech srh*. Był to wizerunek boga Horusa, opiekuna faraonów i wg. mitologii jednego z pierwszych faraonów, siedzącego na fasadzie pałacu.
2. Druga forma zwana Złotym Horusem *Hr nbw*, symbolizowała triumf Horusa nad swoim wujem, złym bogiem Setem, który zabił ojca Horusa i pierwszego faraona Ozyrysa, a następnie przez lata uzurpował władzę nad Doliną Nilu.
3. Trzecia forma to imię nebti *nbti* dwie władczynie (boginie). Widzimy przed nim sępa i węża. Sęp symbolizuje boginię Nechbet opiekunkę Górnego Egiptu, zaś wąż boginię Uadżet z Buto w Dolnym Egipcie, jako że faraon władał obydwoma krajami.
4. Czwarty tytuł królewskiego protokołu to prenomen, *nsw bi.tj*. Można je dosłownie tłumaczyć jako "Ten, Który Należy do Trzciny i Pszczoły". Naturalnie pszczoła i trzcina również są symbolami Górnego i Dolnego Egiptu. Często jednak stosuje się uproszczenie "Pan Dolnego i Gornego Egiptu". Fraza ta zawsze była umieszczana przed imieniem władcy które przyjął w dniu koronacji.
5. Piąty z epitetów jest zwany nomen *sA-ra*, oznacza "Syna Ra" i poprzedzał zawsze imię władcy nadane mu przez rodziców (chociaż zazwyczaj nadanie imienia było przywilejem matki) w dniu narodzin.
Jeszcze raz 4 i 5: w odróżnieniu do poprzedniej tytulatury imiona pod tymi tytułami są "obwiązane" dookoła liną. Miała być to magiczna lina chroniąca imię, a co za tym idzie, jego posiadacza. Taki sposób zapisu nazywamy "kartuszem". W kartuszu można było zapisywać tylko imię faraona i królowej. Pierwszy raz kartuszu użył faraon Snofru .