Przypomniało mi się, jak 2 lata temu wpadłem do domu w zimę i patrzę... a tu na blacie stoi słoik z złotym płynem! Myślę - miód! No to chwyt za łyżeczkę, do słoika i do ust... wyobraźcie sobie jaką piękną mozaikę zrobiłem, jak bardzo zacząłem drzeć się i kląć, jak zacząłem skakać jak poparzony gdy na moje przewiane chłodem gardło powoli spłynęła maź nie słodka jak mi się wydawało... tylko olej.