**Kim był pierwszy archeolog w dziejach ludzkości?**
Rzeźba na zdjęciu przedstawia księcia i kapłana Ptaha, Chaemuaseta, czwartego i ulubionego syna Ramzesa II.
Ale cóż było w nim takiego niezwykłego? Otóż Chaemuaset był pierwszym w historii świata archeologiem! Zajmował się badaniem grobowców oraz świątyń z okresu Starego Królestwa, które na ów czas miały już przeszło 1300 lat. Odnowił także wiele świątyń, grobowców oraz piramid (niezwykłe wnętrze piramidy Unisa przetrwało do dzisiaj właśnie dzięki niemu).
Chaemuaset poszukiwał także prastarych ksiąg których kopie zostały zniszczone podczas Hyksoskiej okupacji Egiptu. Dzięki tym poszukiwaniom ocalił mnóstwo, wydawałoby się straconej, wiedzy.
Chaemuaset urodził się w pierwszym roku panowania Ramzesa II, miał zostać następcą tronu, niestety zmarł w wieku 55 lat (ok. 1225p.n.e.), kiedy jego ojciec jeszcze miał przed sobą lata panowania.
O jego postaci powstało mnóstwo opowieści i legend, głównie w Epoce późnej i ptolemejskiej. Niektóre z nich fragmentarycznie zachowały się do dnia dzisiejszego, i np. jedna z nich opowiada iż Setna potrafił czytać zwoje papirusu nie rozwijając ich. Można sobie wyobrazić jakim ludzie darzyli go szacunkiem skoro układali takie opowieści.
Swoją drogą na uwagę zasługuję też kapłanka Sachmet, Sekchet, żona Chaemuaseta, która była jednym z najznamienitszych lekarzy ówczesnego świata.

Kanał na YT ---> https://www.youtube.com/channel/UCpnnvgoSaWOz8ZE1hyP8IDw
Strona na FB ---> https://www.facebook.com/Kemet-Staro%C5%BCytny-Egipt-bez-tajemnic-104032014714382/

Kamień Szabaki to niepozorna kamienna płyta o wymiarach 92 cm na 137,5 cm. Lecz kryje się za nim niezwykła historia.
W czasach kiedy Nubijscy władcy byli faraonami Egiptu, jeden z nich, o imieniu Szabaka wkroczył do Memfis ok. 700r. p.n.e., starożytnej stolicy Kemet. Czarnoskóry wódz pragnął dokonać inspekcji Wielkiej Świątyni Ptacha, jako że Starożytni Egipcjanie i Nubijczycy wyznawali tą samą religię. Podczas oglądania tamtejszej biblioteki stwierdził że wiele ze zwojów jest zaniedbanych i pożeranych przez robactwo. Bardzo go to zmartwiło, dlatego kazał kapłanom przenieść na kamień to co było najważniejsze, aby pradawna już na ów czas wiedza nie odeszła w zapomnienie. Tekst przeniesiony na kamień datuję się na czasy I dynastii, a więc w czasach kiedy żył Szabaka miał on już ok. 2400 lat.
Jednak po upadku Staroegipskiej kultury kamień został wykorzystany wtórnie jak żarna do mielenia zboża. Stąd dziura i "promienie" na środku kamienia. Nie wiadomo czy stało się to jeszcze w czasach chrześcijańskich, czy już po arabskim najeździe na Egipt, jednak używanie go w ten sposób zniszczyło znaczną część tekstu.
Kamień został odnaleziony przez hrabiego George'a Spencera i podarowany British Museum w 1805 roku. W 1901 roku inskrypcja została przetłumaczona przez amerykańskiego egiptologa Jamesa Henry'ego Breasteda i stała się jednym z głównych źródeł wiedzy o mitach starożytnych mieszkańców Kemet i Nubii.
Kamień Szabaki można podziwiać do dnia dzisiejszego w British Museum w Londynie.

Więcej zdjęć obiektu na mojej stronie na FB -> https://www.facebook.com/Kemet-Staro%C5%BCytny-Egipt-bez-tajemnic-104032014714382/

Rozwinięcia i zebrane i ułożone w adekwatnej kolejności cytaty z wiki będą w komentarzach z uwagi na limit znaków.

Do tej pory sądzono że najstarszy zachowany tatuaż pochodzi z ciała "księżniczki" znad Jeziora Bajkał. Jednak badania najstarszych zachowanych mumii (kobiety i mężczyzny, tzw. Rudzielca z Gebelin) znalezionych w pobliżu dzisiejszego arabskiego miasta Al Gharirah, starożytnego Gebelin, dowodzą iż ludzie, a przynajmniej w Dolinie Nilu, tatuowali się już w epoce późnego Neolitu (epoka kamienia gładzonego).
Obydwoje zmarli prawdopodobnie byli wojownikami, jednak zwłoki kobiety są ciut starsze. Na prawym ramieniu mężczyzny znajduje się jeden tatuaż przedstawiający dwa zwierzęta, najpewniej byka i antylopę. Na zwłokach kobiety na ramieniu znajdują się maczuga oraz prawdopodobnie węże w kształcie litery "S" oraz trzeci na brzuchu, będący tylko kropką.
Tatuaże widać tylko w świetle podczerwonym. Mają ponad 5500 lat i są w zbiorach British Museum w Londynie od końca XIX wieku.
Więcej zdjęć na mojej stronie na FB -> https://www.facebook.com/Kemet-Staro%C5%BCytny-Egipt-bez-tajemnic-104032014714382/

1. Najstarszą formą zapisywania władcy w Kemet był *serech srh*. Był to wizerunek boga Horusa, opiekuna faraonów i wg. mitologii jednego z pierwszych faraonów, siedzącego na fasadzie pałacu.
2. Druga forma zwana Złotym Horusem *Hr nbw*, symbolizowała triumf Horusa nad swoim wujem, złym bogiem Setem, który zabił ojca Horusa i pierwszego faraona Ozyrysa, a następnie przez lata uzurpował władzę nad Doliną Nilu.
3. Trzecia forma to imię nebti *nbti* dwie władczynie (boginie). Widzimy przed nim sępa i węża. Sęp symbolizuje boginię Nechbet opiekunkę Górnego Egiptu, zaś wąż boginię Uadżet z Buto w Dolnym Egipcie, jako że faraon władał obydwoma krajami.
4. Czwarty tytuł królewskiego protokołu to prenomen, *nsw bi.tj*. Można je dosłownie tłumaczyć jako "Ten, Który Należy do Trzciny i Pszczoły". Naturalnie pszczoła i trzcina również są symbolami Górnego i Dolnego Egiptu. Często jednak stosuje się uproszczenie "Pan Dolnego i Gornego Egiptu". Fraza ta zawsze była umieszczana przed imieniem władcy które przyjął w dniu koronacji.
5. Piąty z epitetów jest zwany nomen *sA-ra*, oznacza "Syna Ra" i poprzedzał zawsze imię władcy nadane mu przez rodziców (chociaż zazwyczaj nadanie imienia było przywilejem matki) w dniu narodzin.
Jeszcze raz 4 i 5: w odróżnieniu do poprzedniej tytulatury imiona pod tymi tytułami są "obwiązane" dookoła liną. Miała być to magiczna lina chroniąca imię, a co za tym idzie, jego posiadacza. Taki sposób zapisu nazywamy "kartuszem". W kartuszu można było zapisywać tylko imię faraona i królowej. Pierwszy raz kartuszu użył faraon Snofru .