Kamień Szabaki to niepozorna kamienna płyta o wymiarach 92 cm na 137,5 cm. Lecz kryje się za nim niezwykła historia.
W czasach kiedy Nubijscy władcy byli faraonami Egiptu, jeden z nich, o imieniu Szabaka wkroczył do Memfis ok. 700r. p.n.e., starożytnej stolicy Kemet. Czarnoskóry wódz pragnął dokonać inspekcji Wielkiej Świątyni Ptacha, jako że Starożytni Egipcjanie i Nubijczycy wyznawali tą samą religię. Podczas oglądania tamtejszej biblioteki stwierdził że wiele ze zwojów jest zaniedbanych i pożeranych przez robactwo. Bardzo go to zmartwiło, dlatego kazał kapłanom przenieść na kamień to co było najważniejsze, aby pradawna już na ów czas wiedza nie odeszła w zapomnienie. Tekst przeniesiony na kamień datuję się na czasy I dynastii, a więc w czasach kiedy żył Szabaka miał on już ok. 2400 lat.
Jednak po upadku Staroegipskiej kultury kamień został wykorzystany wtórnie jak żarna do mielenia zboża. Stąd dziura i "promienie" na środku kamienia. Nie wiadomo czy stało się to jeszcze w czasach chrześcijańskich, czy już po arabskim najeździe na Egipt, jednak używanie go w ten sposób zniszczyło znaczną część tekstu.
Kamień został odnaleziony przez hrabiego George'a Spencera i podarowany British Museum w 1805 roku. W 1901 roku inskrypcja została przetłumaczona przez amerykańskiego egiptologa Jamesa Henry'ego Breasteda i stała się jednym z głównych źródeł wiedzy o mitach starożytnych mieszkańców Kemet i Nubii.
Kamień Szabaki można podziwiać do dnia dzisiejszego w British Museum w Londynie.

Więcej zdjęć obiektu na mojej stronie na FB -> https://www.facebook.com/Kemet-Staro%C5%BCytny-Egipt-bez-tajemnic-104032014714382/