Bitwa pod Guadalcanal, (sierpień 1942–luty 1943), seria starć lądowych i morskich między siłami alianckimi i japońskimi w czasie II wojny światowej na Guadalcanal i wokół niego, jednej z południowych Wysp Salomona na południowym Pacyfiku. Wraz z bitwą morską o Midway (3-6 czerwca 1942 r.) walki na Guadalcanal stanowiły punkt zwrotny na korzyść aliantów w wojnie na Pacyfiku.
7 sierpnia 1942 r. około 6000 mężczyzn z USA 1. Dywizja Piechoty Morskiej dowodzona przez gen. dyw. Alexandra Vandegrifta przeprowadziła desant desantowy na Guadalcanal i wyspę Floryda, zaskakując 2000 japońskich obrońców Guadalcanal. Lądowania odbyły się przy silnym wsparciu marynarki wojennej i lotniczej i spotkały się z niewielkim początkowym oporem, a lotnisko na Guadalcanal i port na wyspie Floryda zostały zajęte w ciągu pierwszych 36 godzin. Marines nazwali pas startowy Henderson Field, na cześć majora Loftona Hendersona, lotnika piechoty morskiej, który zginął prowadząc nalot bombowy w bitwie o Midway w poprzednim miesiącu. Henderson Field szybko stałoby się centrum ciężkości konfliktu na Guadalcanal.
