W Biblii w ks Izajasza czytamy o tym, że ludzie czczą Boga przez ślepe posłuszeństwo ludzkim nakazom bez serca i bez rozeznania.


Ponieważ ten lud czci mnie tylko wargami, a sercem swym daleko jest ode mnie, a jego część dla mnie to tylko ludzkie nakazy i pouczenia, dlatego nadal w przedziwny sposób będę mnożył przedziwne dzieła. Na nic przyda się mądrość jego mędrców i roztropność jego roztropnych.


I to postępowanie ludzi jest przyczyną tego, że nie rozumieją tego co się na około dzieje. Mądrość nic nie daje bez Boga. Można to przyrównać do dzisiejszej sytuacji, gdy nasze najmądrzejsze społeczeństwo (świat), najbardziej rozwinięte dopuszcza się aborcji, eutanazji, wojen na największą skalę.

Cóż nam z naszej mądrości jeśli nie ma z Nami Boga, bo Go nie zapraszamy w te miejsca ?

j. Komentarz z Ez 5, 21-33: Bóg od momentu stowrzenia ludzi chciał, aby nierozerwalna więź pomiędzy kobietą i mężczyzną wynikająca z małżeństwa była dla nich źródłem dojrzewania do świętości. Dlatego podstawą związku małżeńskiego musi być miłość, która usuwa wszelki egoizm i sprawia, że osoby uczą się być dla siebie nawzajem bezwarunkowym darem. Małżeństwo chrześcijańskie powinno także stanowić odzwierciedlenie relacji istniejącej pomiędzy Chrystusem a Kościołem. W praktyce oznacza to, że żona powinna obdarzać szacunkiem męża i służyć mu tak, jak Kościół służy Chrystusowi, mąż zaś powinien tak chronić swoją żonę i tak ją miłować, jak Chrystus chroni i miłuje swój Kościół. W małżeństwie chrześcijańskim mąż wzoruje się na Chrystusie, który jest Głową, czyli zwierzchnikiem Kościoła. Zwierzchnictwo Chrystusa ujawniło się jednak w tym, że oddał On życie, aby dać zbawienie światu. Panować oznacza więc ofiarować siebie z miłości, na wzór Chrystusa. Prawdziwa miłość małżeńska nie ma nic wspólnego z chwilowymi porywami uczuć, ale jest świadomym wyborem wierności wobec współmałżonka i nieustannym budowaniem relacji wzajemnego szacunku i partnerstwa. Nie zawsze bywa to proste z powodu zakorzenionego w człowieku egoizmu. Jezus daje jednak każdemu człowiekowi poprzez Ewangelię wystarczające światło i łaski, dzięki którym wewnętrza przemiana staje się możliwa. Bez Chrystusa wszelkie próby osiągnięcia harmonii i pokoju mogą okazać się bezskuteczne.