„Abracadabra” to tajemnicze słowo-zaklęcie pochodzenia aramejskiego oznaczające „stworzę, gdy mówię” (lub „co powiem, stanie się”). Zyskało popularność w starożytnym Rzymie, gdzie było używane jako amulet ochronny przed chorobami, szczególnie malarią. Zaklęcie było często zapisywane na talizmanie lub amulecie w formie odwróconego trójkąta, przy czym słowo traciło jedną literę na linię, aż pozostała tylko jedna litera. Praktyka ta była zgodna z magicznym przekonaniem, że poprzez stopniowe zmniejszanie liczby liter siła choroby lub zła, na które skierowany był amulet, również zmniejszy się.

Po odwróceniu litery i trójkątny kształt symbolizowały „Zniszczę, gdy mówię”. Jego użycie rozprzestrzeniło się w całym Imperium Rzymskim i trwało do średniowiecza, gdzie stało się kluczowym elementem ezoteryki i magii. W średniowiecznej magii Abracadabra była stosowana w rytuałach uzdrawiania i ochrony. Niektóre grimuary z tamtego okresu opisują jego użycie jako magicznej formuły odstraszającej złe duchy poprzez przywoływanie nadprzyrodzonych mocy. Ponadto powtarzanie słowa i włączanie go do wzorów geometrycznych służyło celowi rytualnemu, koncentrując energię na określonym celu lub zamiarze.